| |
Ζωή μυριόπλουμη, ολόσωμη σε μύρισα
κι' είδα πως στέκεις ένα όμικρον ολόκυκλο…
μα φυλαχτό μου ακριβό• που μεσ’ στους κόρφους μου
την ομορφιά και την οδύνη αχνογράφησα
Αύρα του Αίολου, τους ώμους μου που ύψωσε
και με τα πόδια μου τα γήινα καλοσμίχτηκε•
πλάσμα της νόησης και της καρδιάς αντάμωμα
φλέβα πηγής όλων των λούλουδων που μάζεψα
Πλάσε, ψυχή μου, το μικρό και το ποθούμενο•
Στάχτες πολλές μου… σιωπηλές που θα πλαγιάζετε
σε καρποφόρες αγκαλιές αιωνιότητας…
με τη Φωνή των Ιδεών, μιλήστε, σήμερα•
…γιατί, Αν Έχει Κάτι Νόημα, ποιητάρι μου,
είναι η φωνή που κυοφορεί τα νανουρίσματα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 5
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
