| |
Ήλιος μου φάνηκες και σκόρπισες αυγή
Απ’τα σκοτάδια ανάμεσα που το κορμάκι σου είχε βγεί
Σαν τα φτερά σου ανασήκωσες ,τ’αλαφροκίνησες λευκά
Για ν’ακουμπήσεις πάνω μου κάποιο όνειρο γλυκά
Το φώς του τ’άσελγο,μες στο ρυθμό σου,χύνει το φεγγάρι
Έρχεται αργά,σιγά τον ύπνο μου να πάρει........
Μα μες στη λάγνη μου ψυχή εσύ ατρόμητη αμαζόνα
Σπέρνεις ένα πόθο αγνώριστο κι ένα κρυφό αγώνα
Δυνάμεις στήνω ψυχερές της σκέψης και της νίκης
Κυνηγήτρες του καυμού της τραγικής μου φρίκης
Απ’τα βαθιά μου θέμελα το μένος ,πλέριο πιά ξεσπά
Και των οργίων το τύμπανο σα θεού καρδιά χτυπά
Μες στο χορό κριαρώνεται το σώμα με το σώμα
Όλος συρμένος ο έρωτας μα δεν πατεί στο χώμα
Στου μυστηρίου τ’άρρητα τρεκλίζει αστραποβόλος
Ανθίζει κισσοστέφανος ,χορεύει θυρσοφόρος
Το θησαυρό μου ολάκερο σαν άδειασα στου σπλάχνου σου το βάθος
Δε λόγιασα ποτέ ,αν θα’λέες πως είν’σωστό ή λάθος
Αλλά ως σ'έζωσα μεμιάς με της πνοής την άχνα
Ακέρια σου λυθήκανε τα φρένα και τα σπλάχνα
Αγάπη νέα μες στην αγκάλη σου λογιάζω τώρα νάβρω
Της σάρκας σου σαν πίνω το κρασί,το μυστικό και μαύρο
Γιατί το βλέπω,ξέστηθη λάμπει αγνάντια μου μοίρα θεϊκιά
Τριγύρα μου σαλπίζει μια πλέρια πεθυμιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
