| |
Κι αν η πληγή στο στήθος μου δε γιαίνει
είναι που αυτή η φλόγα μένει αναμμένη
είναι απ'τους έρωτες που μια ζωή θα ζούνε
σαν παραμύθια που οι περαστικοί ακούνε
σαν μυστικά που τα 'χουν μάθει όλοι πια
Κι αν το φιλί του ακόμα εγώ το νιώθω
είναι που πάντα καίγομαι από πόθο
είναι που μ'άφησε χωρίς να πει μια λέξη
σαν το παιχνίδι που δεν άξιζε να παίξει
σαν μια ανάμνηση στην άδεια του καρδιά
Κι αν ζει για πάντα μέσα στο μυαλό μου
είναι που του ανήκει κάθε τι δικό μου
είναι που αγγίξαμε μαζί την ευτυχία
σαν χείμαρρος που σπάει τα τοιχία
σαν δυο παιδιά που ανοίγουνε φτερά
Κι αν μου 'ναι δύσκολο να σβήσω τη σκιά του
είναι που ένιωθα ασφαλής στην αγκαλιά του
είναι που τώρα το κορμί μου τη γυρεύει
σαν να γεννήθηκε για να με προστατεύει
σαν να μην ξέρω που να πάω τώρα πια...
κι απ'την αρχή πως ν'αγαπήσω αληθινά!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
