Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271236 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το μενταγιον
 19/12/01
 
To χιόνι πέφτει απαλά πάνω στα δέντρα στις πλατείες
Στους ανθρώπους και σκεπάζει όλους τους φόβους
Τα φανάρια μες τους δρόμους τα φανάρια στων ανθρώπων τις καρδιές
Μες το δωμάτιο αρχίζει η ταινία
Κι είναι η ίδια ιστορία για τα γέλια στην αυλή
Κι όπως έφευγε η μέρα τραγουδούσε στον αέρα
Με της νύχτας τη φλογέρα ένα αρχαίο παραμύθι για τη γη
Το μενταγιόν που είχα βρει σ' ένα χαμένο μαγαζί
Άλλαζε χρώματα στο φως, μα ήταν ο ήλιος μου τυφλός
Και η νεράιδα που κρατούσε το πετράδι
Το κοιτούσε κι άλλαζε όλο το βράδυ μες το φεγγαρόφωτο.
Μες το δωμάτιο αρχίζει η ταινία
Κι είναι η ίδια ιστορία για τα χιόνια στην αυλή
Κι έτσι όπως λιώνανε σιγά-σιγά,
Μια λάμπα στης πλατείας τη γωνιά
Φώτιζε κάτω απ' τους πάγους το ασημένιο μενταγιόν.
Κάθε απόγευμα περίμενα στο δρόμο εκεί στη στάση
Για να πάω στη δουλειά
Κι επάνω πετάγαν χαμηλά εκατομμύρια πουλιά
Παν' απ' τις στέγες των σπιτιών είχανε φτάσει
Κάτω απ' τα σύννεφα που αγγίζανε τα γέλια των παιδιών.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 3
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

...κι όσοι μας χαλάσανε, σκουπίδια. since 1985
 
georgeabout
12-09-2008 @ 17:30
Άλλαζε χρώματα στο φως, μα ήταν ο ήλιος μου τυφλός
Δεν ηταν μόνο ο δικος σου ήλιος τυφλος,
Αλλα του έδωσες νόημα
μπράβο Αθηνά !!!!
ΦΙΛΩΝ
13-09-2008 @ 01:29
"Κι όπως έφευγε η μέρα τραγουδούσε στον αέρα
Με της νύχτας τη φλογέρα ένα αρχαίο παραμύθι για τη γη"!
Απίθανη εικόνα!
justawoman
13-09-2008 @ 13:33
Μ' αρέσει ο κυματισμός της έκφρασής σου ::smile.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο