| |
Γράφοντας κύκλο με σπασμένη κιμωλία..
ειν' ένας στίχος που μου έμεινε στη μνήμη
όπως μωρό και ξαπλωμένος σε κιλίμι
σαν μουσική ήταν της γιαγιάς μου η ομιλία..
τούτος ο στίχος ήτανε "Στέρεο Νόβα"
και τον θυμάμαι σαν να πέρασαν δυο μέρες
από μικρός όσες κι αν άκουσα φοβέρες
έχω ταξίδι κλείσει σ' άγρια σουπερνόβα
και στο ταξίδι αυτό ξεκίνησαν μαζί μου
πολλά παιδιά που γιόρταζαν τα καλοκαίρια
παιδιά που μεγαλώσαν στην αυλή μου
παιδιά που είναι τώρα στα μαχαίρια
κι αν μεγαλώσαν τα παιδιά κι αν αλλαχθήκαν
η γη αλλάζει κι η ανάσα μας βαραίνει
η ομορφιά απ την Αλήθεια ασχημαίνει
πολλές φωνές, μα λιγοστές εισακουστήκαν..
τι κι αν χαθήκαν, τι κι αν βρέθηκαν οι άλλοι
μες της ζωής την βίαια παραζάλη
το μυστικό δοχείο τους κι αν βρήκαν
και τις ιδέες αν πιστέψαν κι αρνηθήκαν
κι όλο γυρίζει ο τροχός κι όλο τροχίζει
της λησμονιάς και επιβίωσης μαχαίρια
τα παξιμάδια μηχανής που δεν λυγίζει
ή το αιώνιο έπος σε άγνωστα τεφτέρια;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
