Αστεροτρόπιο (Jeny)
13-09-2008 @ 05:59 | για να θυμόμαστε κι εμείς!
Κανονικά θα έπρεπε να σχολιάσω αφού το ξαναδιαβάσω πάνω από τις τρεις που το διάβασα τώρα αλλά μια και μου απάντησες άθελα σου σε μια απορία μου στο λέω τώρα. Αυτή η απόδοση των παραλλαγών!!!
Να πάρει, κάποτε θα σε σχολιάσω με ένα ποίημα που δεν έχεις διαβάσει! ::rol.:: ::hug.:: | |
κώστας νησιώτης
13-09-2008 @ 06:01 | Χιλιάδες παραλλαγές στο ίδιο θέμα
σαν θραύσματα ονείρων
που δεν εξιστορούν
παρά μονάχα αναμοχλεύουν
αναταράσσουν και ενεργοποιούν
την αίσθηση μιας αέναης κίνησης
συλλαμβανεις την πεμπτουσια μέχρι κεραίας.
Ναι, ατοφιο το κόκκινο, το άτιμο, αλλά το γαλάζιο απεραντο.
ΚΙ ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΠΟΥ ΜΕΤΡΑΕΙ, αγαπημενη φιλη Στελλα
| |
maria.petr
13-09-2008 @ 06:21 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
justawoman
13-09-2008 @ 06:39 | Ω τα δικά μας παιδιά εδώ... αν και δε μ' αρέσει που περνάω τη μέρα στο πισι Σαββατιάτικα, χαίρομαι που σας έχω παρέα... ::love.:: | |
Nefeligeretis
13-09-2008 @ 06:54 | [...] Χιλιάδες παραλλαγές στο ίδιο θέμα
Εδώ στέκομαι και Στέλλομαι.
Εδώ κάνουν σεργιάνι οι αλήθειες.
Το χρώμα είναι του καθενός το επιθυμητό κατά πως αρμόζει...
::love.:: | |
χάρης ο κύπριος
13-09-2008 @ 07:04 | ρε συ Στέλλα μου αυτό με το γαλάζιο και το κόκκινο είναι δικό μου.αυτό ονομάζεται κλοπή ::laugh.::
ακόμα λίγο σ'αυτή τη σελίδα
θα μας που ότι τους κλέψαμε και τις φατσούλες ::hug.::
την ::love.:: μου | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
13-09-2008 @ 07:24 | Στέλλα παρηγορήσου, είμαι ακόμα στη δουλειά ::cry.::
Δες τι θυμήθηκα και βρήκα του Καρούζου
Ἡ νύχτα μὲ συμφέρει
Πράγματι ἡ νύχτα μὲ συμφέρει.
Πρῶτα-πρῶτα ἐλαττώνει τὶς φιλοδοξίες· ὕστερα
διορθώνει τὶς σκέψεις· ἔπειτα
συμμαζώνει τὴ θλίψη καὶ τὴν κάνει ὑποφερτότερη
τὴ σιωπὴ μὲ σέβας ἀνατέμνει·
ἐξαίρει τὴν ὄσφρηση μὰ προπάντων ἡ νύχτα περιζώνει.
| |
balistreri
13-09-2008 @ 08:02 | ωραία...πάντα είχα την απορία τι διαβάζεις στα ποιήματα...τα μαύρα ή τα άσπρα; | |
agrafos
13-09-2008 @ 08:15 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
poetryf
13-09-2008 @ 09:15 | Με τον Νεφεληγερέτη.
Κάθε φορά και πιο υπέροχη Στέλλα μου! | |
KTiNoS
13-09-2008 @ 11:55 | Τιμώ το θάνατο των γκρίζων
παραπλανημένων ημερών
-------------
Εγώ ...όχι !
::rock.:: | |
Αγνή
13-09-2008 @ 12:07 | με ΚΤιΝοS!
και οι αναμνήσεις δεν έχουν σκόνη
Justi σύνελθε, οι αναμνήσεις δεν
είχαν ποτέ πάνω τους σκόνη!!!
Ωραίο! | |
swordfish
13-09-2008 @ 12:22 | ''Τιμώ το θάνατο των γκρίζων
παραπλανημένων ημερών''
Κι εγώ μαζί σου Στέλλα...και οι γκρίζες παραπλανημένες μέρες είναι κομάτι από τη ζωή μας! Πολύ καλό όλο!!!!
::yes.:: | |
MASTER
13-09-2008 @ 13:02 | χιλιάδες παραλαγές ε..; ναι, σωστή!
και η εξουθενωμένη πραγματικότητα....
πολύ ωραίο!
Στέλλα, Σαββατόβραδο μέσα και διαβάζω...και ζεσταίνομαι... ::cry.:: | |
Μπάμπης
13-09-2008 @ 14:18 | κάλλιο ζητιάνος παρά στιχουργός ,όπως θα'λεγε κι ο φίλος σου ο Μάλαμας ::kiss.:: | |
justawoman
13-09-2008 @ 15:17 | Κώστα μου οι αλήθειες όπως και τα χρώματα, καθενός ότι του αρμόζει
Χάρη Χάρη, τα ωραία είναι πάντοτε τυχαία... χάρηκα κι εγώ που αλληλοκλεφτήκαμε
Τζενούλι, "εμένα με συμφέρει να παίρνει η φύση εκδίκηση, για της ψυχής τη μαύρη την άσκοπη διοίκηση"... τέλειος κι ο Καρούζος... φαν θα με κάνετε στο τέλος
Χα χα, μίλησε κι ο ξεσαλωμένος... τα εμπριμέ καρντιά μου
Αγραφε κι Αθανασία θενκς
Κτήνε μου, δικαίωμα
Και σκόνη πιάνουν και οξείδια Αγνή μου, ώσπου να θαμπώσουν καλά και να κρυφτούν στη λήθη
Ξιφιούλα μου, ναι. Κομμάτι που κάποτε παίρνει το δρόμο του για το βασίλειο των νεκρών
Ωρόρα μπορεάλις (πως να σε περικόψω εσένα;) χαίρομαι που εστιάζεις
Βικ, κι εγώ ζεσταίνομαι μέσα, κι ας μη διαβάζω (θα τον πιούμε τον καφέ με τα πρωτοβρόχια καθώς φαίνεται)
Μπαμπίνε, με παρακολουθείς; έξοχος ήταν χτες, ακόμα και στα μεταξωτά χωρίς τη Μελίνα (όχι, δεν το σκότωσε μόνος του, μια καινούρια το 'πε)
Αυτάαα ::wink.:: | |
-riddle-
13-09-2008 @ 23:01 | @justawoman, μου άρεσε αυτή η αυτοαναφορική εξομολόγηση του ποιητή για την ανάγκη του, πάρα πολύ. Μου έλειψαν μόνο κάποιοι στίχοι που να προδίδουν τα πραγματικά κίνητρα του ποιητή. Θα μου άρεσε σε ένα τέτοιο αυτοαναφορικό ποίημα να έβλεπα την ειλικρινή και ολική έκθεση του δημιουργού.
Όλα όσα λες αποτελούν μία τραγική πραγματικότητα, με εξέχων σημείο για μένα :
"Και να!
πάλι εξουθενωμένη η πραγματικότητα!"
καθώς επίσης και οι τελευταίοι στίχοι με κορύφωση τον τελευταίο :
"όπως αρμόζει", που αφήνει στο στόμα μία γεύση θλιμμένης ειρωνείας.
Σίγουρα, μία τέτοια δημιουργία, μου δίνει αφορμή για πολλά σχόλια, και όρεξη για εκτεταμένη συζήτηση, αλλά λέω να μην ξοδέψω ότι κατάφερε να αναμοχλεύσει μέσα μου.
Να 'σαι καλά...
| |
**Ηώς**
14-09-2008 @ 00:32 | ''απλά γυναίκα'' σ''ευχαριστώ.
απ'ότι είδα νοιώθω ότι εκπέμπου στο ίδιο μήκος
κύματος. ::kiss.:: ::kiss.:: ::kiss.:: | |
Ναταλία...
14-09-2008 @ 03:28 | ::up.:: ::up.:: ::kiss.:: | |
peiraiotissa
15-09-2008 @ 02:48 | ::theos.:: ::theos.:: τέλεια σκέψη...τέλεια απόδοση!!! | |
 |
