Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Δύο μάτια
 Ξύπνησε η ροδοδάχτυλη της νύχτας κόρη αυγούλα
 
Κοιτούσε συνέχεια
στο αριστερό του χέρι.
Εκεί που κανονικά
θα έπρεπε να υπήρχε το ρολόϊ του,
που κάποτε δεν έφτανε ο χρόνος.
Πάλι είχε αργήσει,
δεν το υποψιαζόταν
ήταν σίγουρος.
Εξω δεν ακουγόταν κανένας θόρυβος.
Το ίδιο και μέσα.
Αγωνιούσε,
μια αγωνία παράξενη, βουβή.
Διάχυτες, σταγόνες ιδρώτα
σε όλο του το πρόσωπο.
Η φωτογραφία της παλιά,
τον κόιταζε επίμονα.
Ενα χαμόγελο αλλοτινό,
ήσυχο, θλιμένο,
σαν ήλιος χειμωνιάτικος,
ήξερε...
Και εκείνος ήξερε,
πως θα αργούσε,
ίσως και να μην ερχόταν.
Ολος ο κόσμος του
δυό κυπαρισσένια μάτια,
ακίνητα, ξεθωριασμένα.
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.
Δυό μάτια
σε κορνίζα λευκή,
από ατόφιο πεντελικό μάρμαρο.

Αιθέρια Γκρι: Εκδόσεις Αρμός



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 32
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Αταξινόμητα
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Σαν νάχαν ποτέ τελειωμό τα πάθια και οι καυμοί του κόσμου. “Το μοιρολόγι της φώκιας “ Παπαδιαμάντη
 
tinios
14-09-2008 @ 22:17
Πολύ όμορφο το "συννεφιασμένο" σου Κώστα!
νετη541
14-09-2008 @ 22:21
....δεν έχω τίποτα να πω...τα είπες όλα...
Αγνή
14-09-2008 @ 23:02
σαν ήλιος χειμωνιάτικος,
ήξερε.
......!!!
Ιππαρχος
14-09-2008 @ 23:37
Αχ, αυτή η αναμονή για αυτό που δεν πρόκειται να έρθει...
Όντως, δε λείπει τίποτα από την περιγραφή σου.
κώστας νησιώτης
14-09-2008 @ 23:48
Δυο ματια που ο χρονος δεν σβυνει ποτε....
justawoman
15-09-2008 @ 01:01
Ω θλίψη!!!
LILA KIRA
15-09-2008 @ 01:37
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.
Δυό μάτια
σε κορνίζα λευκή,
από ατόφιο πεντελικό μάρμαρο!!!
solminoraki
15-09-2008 @ 01:41
πολύ ευαίσθητο
Ιχνηλάτης
15-09-2008 @ 02:06
Αρκεί που είδε (είδες) τα μάτια!
Αυτο είναι που μετράει!
ΔΙΑΜΑΝΤΗΣ ΠΑΠΠΑΣ
15-09-2008 @ 02:14
Μόνο σε τέτοιους χώρους μπορείς να κάνεις περισυλλογή.
Τότε μόνο καταλαβαίνεις πόσο μάταια είναι όλα. ::up.::
Celestia
15-09-2008 @ 02:24
Παλι με συγκινησες!
Σ'αγαπω πολυ! ::theos.:: ::smile.::
φραγκοσυριανος
15-09-2008 @ 02:44
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.
Δυό μάτια
σε κορνίζα λευκή,
από ατόφιο πεντελικό μάρμαρο

ΑΠΙΘΑΝΟ... ::up.:: ::theos.:: ::up.::
isidora
15-09-2008 @ 03:12
Υπέροχο ::hug.::
georgeabout
15-09-2008 @ 03:46
δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές
χανεται ο χρονος σε μιά προσμονη ... παντοτινή
Πολυ όμορφο!!!
ALYZIOS
15-09-2008 @ 05:24
ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ!!!!!!! ::theos.:: ::yes.::
nuxtolouloudo
15-09-2008 @ 05:35
Ολος ο κόσμος του
δυό κυπαρισσένια μάτια,
ακίνητα, ξεθωριασμένα
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.

Πανέμορφη ανάμνηση...!!!!!
peiraiotissa
15-09-2008 @ 06:23
::cry.:: ::cry.:: δεν έχω λόγια...μνο έναν κόμπο στο λαιμό...
ΦΙΛΩΝ
15-09-2008 @ 06:28
Σαν "ένα χαμόγελο αλλοτινό, ήσυχο, θλιμένο..."
Αστεροτρόπιο (Jeny)
15-09-2008 @ 07:47
Τι αποτύπωμα ήταν αυτό!!!
χάρης ο κύπριος
15-09-2008 @ 07:57
Ολος ο κόσμος του
δυό κυπαρισσένια μάτια,
ακίνητα, ξεθωριασμένα.
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.
Δυό μάτια
σε κορνίζα λευκή,
από ατόφιο πεντελικό μάρμαρο

υπέροχοι στίχοι από ατόφιο ποιητικό χέρι !
χρηστος καραμανος
15-09-2008 @ 09:06
Ολος ο κόσμος του
δυό κυπαρισσένια μάτια,
ακίνητα, ξεθωριασμένα.
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.
Δυό μάτια
σε κορνίζα λευκή,
από ατόφιο πεντελικό μάρμαρο.

fobero, my friend!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Helene52
15-09-2008 @ 10:20
Ολος ο κόσμος του
δυό κυπαρισσένια μάτια,
ακίνητα, ξεθωριασμένα.
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.
Δυό μάτια
σε κορνίζα λευκή,
από ατόφιο πεντελικό μάρμαρο
Απλά ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΌ !!!!! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
Helene52
15-09-2008 @ 10:21
Αλλη μια καταπληκτική δημιουργία σου Κώστα !!!!!
ΜΠΡΑΒΟΟΟ !!!!!
Την καλησπέρα μου και καλή εβδομάδα ::theos.:: ::theos.:: ::hug.::
γιώργος εν πλω
15-09-2008 @ 10:21
ωραίο το παιχνίδι με το "δύο"
υποβάλλει
και τραγικοποιεί αν μου επιτρέπεις
τα πράγματα
άλλη διάσταση

...άλλο πράγμα η ποίησή σου!!!!!!!!!
Xωρολάτρης
15-09-2008 @ 11:59
Το μυαλό μου κάπου πάει καθως διαβάζω τουτο το υπέροχο εικονοστάσι στιγμών αγαπημένε μου Κωστα...πολλές συμπτώσεις συγκλίνουν προς τα κει και γω νοιώθω παράξενα..Πες μου αν μάντεψα σωστά ...
Flake
15-09-2008 @ 12:17
Ενα αχ και μια γλυκιά θλίψη
Ελένη Σ.
15-09-2008 @ 12:19
Μια συννεφιά και μια θλίψη αλλόκοτη….κλεισμένη θαρρείς μέσα σε λέξεις μαγικές που καθηλώνουν τον αναγνώστη!

Την καλησπέρα μου Κώστα!
poetryf
15-09-2008 @ 13:30
Κώστα ό,τι και να πει κανείς για την Τέχνη σου, λίγο θα είναι...
santana
16-09-2008 @ 01:01
Αγωνιούσε,
μια αγωνία παράξενη, βουβή.
Διάχυτες, σταγόνες ιδρώτα
::wink.:: ::yes.::
utterly sweet
16-09-2008 @ 05:55
Κωστα.... ::theos.:: ...Ξύπνησε η ροδοδάχτυλη της νύχτας κόρη αυγούλα...
miss_a256
21-09-2008 @ 23:21
Ολος ο κόσμος του
δυό κυπαρισσένια μάτια,
ακίνητα, ξεθωριασμένα.
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.
Δυό μάτια
σε κορνίζα λευκή,
από ατόφιο πεντελικό μάρμαρο.
Μελής
25-09-2008 @ 05:06
Ολος ο κόσμος του
δυό κυπαρισσένια μάτια,
ακίνητα, ξεθωριασμένα.
Πέρασαν δυό χρόνια,
δυό αιώνες, δυό στιγμές.
Δυό μάτια
σε κορνίζα λευκή,
από ατόφιο πεντελικό μάρμαρο.

ναι γιατί ο χρόνος δεν έχει καμιά σημασία όταν τα μάτια έχουν άχρονη αξία


Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο