Τσακίρη Χαρά
15-09-2008 @ 01:54 | Ευτυχως εσυ το συνειδητοποιησες καρδια μου και μαλιστα αρκετα νωρις γιατι οι περισσοτεροι ή το συνειδητοποιουμε πολυ αργά ή δεν το συνειδητοποιουμε ποτε!
Ολοι το λεμε αυτο συχνα...... αλλά λίγοι το έχουμε νιωσει στο πετσι μας..... κι οταν μαθουμε να ζουμε τις στιγμες που μας χαρίζονται με ολο μας το είναι και να κραταμε τα καλά παραμερίζοντας τα ασχημα και τις κακίες τότε δε θα μας τρομαζει τόσο πολύ αυτή η κλεψύδρα που αδειάζει απο τη μια..... γιατι αυτη που γεμιζει απο την άλλη..... θα είναι γεμάτη απο ζωη, αγαπη και χιλιαδες μοναδικα μικρα και μεγαλα αισθήματα!!!!
Η ζωη ειναι μικρή αλλα μας εχει δοθει σαν δωρο.... ας την εκτιμησουμε λοιπον σωστα!
Την αγαπη μου χρυσομαλλουσα και να ειστε γεροι να τον θυμοσαστε..... | |
solminoraki
15-09-2008 @ 02:22 | ΄΄Να έχουν οι άνθρωποι το δικαίωμα να ζουν και να πεθαίνουν όποτε θέλουν΄΄
...να ξέρεις πως οι άνθρωποι διαλέγουν το δικαιώμα του πότε και το πώς της ζωής τους πριν μπούν στα σώματα οι ψυχές...
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ σε σενα λοιπόν και σου χαριζω το τραγουδάκι μου ΄΄της ψυχης μας το σχημα΄΄με πολλη αγάπη καλή μου, ::love.:: ::hug.:: | |
φραγκοσυριανος
15-09-2008 @ 02:35 | Η ζωή μας είναι μικρή
ΒΕΒΑΙΑ ΔΥΟ ΠΟΡΤΕΣ ΕΧΕΙ Η ΖΩΗ... ::theos.:: ::kiss.:: ::theos.:: | |
γιώργος εν πλω
15-09-2008 @ 05:49 | πόσοι και πόσες
κάθε στιγμή
δεν κάνουν αυτές τις σκέψεις
η μεγάλη τραγωδία του ανθρώπου
η αδυσώπητη θνητότητα
η ανελέητη έκθεση των πάντων στο απρόβλεπτο
είσαι σωστή κι αληθινή
::sad.:: ::yes.:: | |
Ελένη Σ.
15-09-2008 @ 06:03 | Ξανθουλίνο μου… γιατί να αφουγκράζεσαι τόσα πολλά;;;;Μην τολμήσεις να έχεις ξανά άσχημα προαισθήματα…. Εύχομαι του χρόνου, να σβήσεις τα κεράκια σου κανονικά ….και να είμαι δίπλα σου να σε πνίξω στα φιλιά!
Το ξέρουμε καλό μου πως αυτός είναι ο κύκλος της ζωής, το θέμα είναι πως κάποτε δεν προλαβαίνει να κάνει τον κύκλο της….Στο καλό Ανδρέα!
| |
peiraiotissa
15-09-2008 @ 06:50 | έτσι...γι αυτ΄ό πρέπει να τη ζούμε στο έπακρον!!!!!!!!!!!!!!!! ::yes.:: | |
Αστεροτρόπιο (Jeny)
15-09-2008 @ 07:35 | Ναι. Μέσα από τις τραγωδίες το θυμόμαστε κι ύστερα παίρνει ο αέρας τη θύμηση. ::sad.:: | |
 |
