| |
| | Πτώση στο κενό |  | | | όταν το κενό οδηγεί στην αυτογνωσία... | | |
Όταν ο άνθρωπος σκεφτεί,
και ντόμπρα αναλογιστεί
το βάθος των στιγμών του,
δεν μπορεί να φανταστεί,
από πόσο ύψος θα αφεθεί
μες το κενό να πέσει.
Κι είναι η πτώση του αυτή,
αστραπιαία και δυνατή,
σαν τον άνεμο που παίρνει
πέρα δώθε τα βουνά.
Βλέπει, ακούει και αισθάνεται
αλλιώς τις καταστάσεις,
αλλιώς αντιλαμβάνεται
το νόημα της ζωής του,
μένει εκστατικός και άναυδος,
ξαφνιασμένος και περίεργος
μπροστά στον εαυτό του.
Λες και συναντά ένα άγνωστο,
Αναπάντεχα στο δρόμο,
Κι ανακαλύπτουν,
πως κάπου αλλού ξανανταμώθηκαν
και μίλησαν για ώρα.
Που να ‘ξέρε όμως ο ταλαίπωρος,
πως αυτός που συναντά
είναι μόνο μια σκιά
διότι πολύ φοβάται ο άνθρωπος
να ατενίσει στα μάτια τον εαυτό του.
Η πτώση όμως συνεχίζεται
και παίρνει φόρα από τη φόρα,
δεν έχει τελειωμό η περιπέτεια κι η δίνη της πορείας.
Όσοι τόλμησαν και όρμησαν
μες το κενό να πέσουν,
έζησαν και πείστηκαν
για την αλήθεια και το ψέμα της ζωής τους.
Στην αρχή είναι σκοτεινιά,
χωρίς φώτα και πυξίδα,
αγωνία ακολουθεί κάθε σταθμό και βήμα.
Το σκοτάδι δεν είναι παρά φόβος,
φόβος στο αντίκρισμα
της ντροπής και της αισχύνης
λόγω του ασυμβίβαστου των λόγων και των έργων,
των λόγων που ξεχάστηκαν και έσβησαν στο χρόνο,
των έργων που τον πρόδωσαν και τον ξέντυσαν με μένος.
Αν όμως δεν καμφθεί και δεν υποχωρήσει
και μείνει σταθερά στις ράγες και στο ρέμα,
πολύ είναι το φως που μετά τον περιμένει.
Μπορεί να έρχεται αργά σαν ανατολή του ήλιου,
είναι όμως χαραυγή μιας καλοκαιρινής ημέρας,
που αργά και σταθερά φωτίζεται ο ήλιος
και στο καταμεσήμερο θρονιάζεται με δόξα.
Έτσι και το φως που προβάλλει στην πορεία,
αν αφεθεί και ενισχυθεί με ευχή,
επιμονή, με θάρρος και ελπίδα,
τότε λαμπρύνεται ο άνθρωπος απ’ του Θεού το βλέμμα,
διότι πολύ αγαπά και συμπαθά ο Θεός εκείνους,
που τόλμησαν και τα ‘ βαλαν με το σκληρό εαυτό τους.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 10
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | με βάρκα την αγάπη σου, κάνω βόλτες στα πελάγη | | | |
|
ΦΙΛΩΝ
15-09-2008 @ 06:02 | Με την τελευταία στροφή σου! | | AETΟΣ
15-09-2008 @ 07:06 | Μπραβο Γιώργο υπέροχο ,και γω με την τελευταία στροφή...
Πρέπει να βαζουμε τον εαυτόμας
απέναντι στον καθρεύτη και να τον ελένχουμε...
Νάσαι πάντα καλά
καλή σου μέρα και καλή εβδομάδα.
| | **Ηώς**
15-09-2008 @ 07:53 | ''διότι πολύ φοβάται ο άνθρωπος
να ατενίσει στα μάτια τον εαυτό του.''
''Το σκοτάδι δεν είναι παρά φόβος, ''
Φιλοσοφημένο! ::up.:: | | Nefeligeretis
15-09-2008 @ 07:54 | Deja vu...
::yes.:: | | agrafos
15-09-2008 @ 08:17 | mprabo file ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | κώστας νησιώτης
15-09-2008 @ 10:39 | Μ αρεσει πολυ η πρωτη στροφη με ολο το νοημα που περιεχει. Στεκει μονη της αυτούσιο ποιημα.
Σε ευχαριστούμε Γιωργο και γι αυτή και για ολες τις αλλες | | maria_sketo
15-09-2008 @ 11:12 | ::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: τελειο... | | ftx
15-09-2008 @ 13:42 | όταν ήμουν παιδάκι,
στο δημοτικό λέμε τώρα,
είχα δύο ειδών κακά όνειρα:
στο ένα έβλεπα ότι ρίχνοντας το χέρι στο πλάι του κρεβατιού, κάτι υπήρχε από κάτω και μού το άρπαζε,
και στο άλλο έβλεπα μια απροσδιόριστη πτώση, από το πουθενά στο πουθενά | | γιώργος εν πλω
15-09-2008 @ 13:55 | εγώ γιατί ακόμα τα έχω; ::huh.:: | | χάρης ο κύπριος
15-09-2008 @ 14:35 | φίλε μου μαζί με τον νησιώτη συμφωνώ πλήρως ! | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
