| |
Πάνω στο βράχο ακούμπησα μέχρι να πλησιάσεις
αργεί η νύχτα, βιάζεσαι στην ώρα σου να φτάσεις
κι αν δεν περίμενε κανείς μας προσπερνά ο χρόνος
η διορία μας μικρή και προηγείται ο πόνος.
Παιδιά δε βλέπω ανέμελα, τά ‘κρυψε τ’ όνειρό σου
πεσμένα ξύλινα σπαθιά και το χαμόγελό σου
η φορεσιά σκονίστηκε σαν ξεχασμένη σκέψη
ποιος θα πληρώσει πριν να βρει την πρώτη του τη θέση..
Σαγήνη μυστικής θεάς που δειλινό την πίνει
για να χαθώ να λυτρωθώ μες σε γλυκιά οδύνη
με οδηγείς και είμαι εδώ δεν είσαι πλέον μόνη
σμίγει η ανάσα του θνητού στο πέτο με τη σκόνη.
Δως μου το χέρι σου ξανά, έχουμε ακόμη δρόμο
κρατά η δάδα τη φωτιά μ’ αυτή καλεί τον νόμο
δεσμός που καθορίστηκε με ίχνη και σημάδια
αιφνίδια η απειλή και η ζυγαριά μας άδεια.
Γυμνή η εικόνα και ζητάς μια μυστική θυσία
ξεπερασμένο σύμβολο έκρυψε την ουσία
πιες από το παγούρι μου την τελευταία σταγόνα
ξερή η γη προσκάλεσε βαρύ πάλι χειμώνα…
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
