| |
| | Ακροβάτες |  | | | Συμβολικό (Δεν εννοώ το φυσικό θάνατο, άλλωστε η ζωή είναι πολύ όμορφη για να τα παρατάει κανείς...) | | |
Κρέμασες δυο σχοινιά στην κορυφή
του λοφίσκου που βλέπαμε απ’ το σπίτι μας
κι είπες να δούμε αν θα καταφέρναμε να διώξουμε την ανία μας.
Δοκιμάσαμε και οι δύο
με δυσκολία καταφέραμε να ανεβούμε μερικά μέτρα.
Έπεφταν πέτρες, τα χέρια μας πονούσαν, τα πόδια μας υποχωρούσαν
αλλά ανεβαίναμε. Εσύ μπροστά, εγώ αρκετά πιο πίσω.
Βλέπεις, δεν έχουν όλοι οι άνθρωποι τις ίδιες δυνάμεις.
Σε μια στιγμή είπες πως τα κατάφερνες περίφημα και ότι δε χρειαζόταν πια να αποδείξεις κάτι.
Και τα παράτησες.
Και μ’ άφησες μόνη μου, μετέωρη.
Κι ύστερα κρέμασες ένα σχοινί από τα δύο δέντρα του κήπου μας
και μου είπες να ακροβατήσω πάνω του
γιατί έτσι σίγουρα δεν θα βαριόμασταν.
Ανέβηκα στο κλαδί του ενός δέντρου.
Προσπάθησα να ισορροπήσω.
Αδύνατον. Έπεσα, ξαναανέβηκα. Ξαναέπεσα.
Έτρεχες να με σηκώσεις κοιτάζοντάς με με αποδοκιμασία που ακόμα δεν τα κατάφερα.
Εσύ δεν ανέβηκες, προτιμούσες πάντα να με κοιτάζεις.
Και καλύτερα, δεν ήθελα να μου χτυπήσεις.
Και μετά κρέμασες ένα σχοινί από το πεύκο που αγαπούσαμε.
Είπες πως θα έφτιαχνες μια κούνια για να παίζουμε πού και πού.
Αλλά αργούσες πολύ να της βάλεις το καθισματάκι.
Πάντα έλεγες πως εγώ δεν ήμουν για τέτοια, πως εμείς μάλλον δεν ήμαστε για τέτοια.
Και με κοιτούσες
σαν ένα παλιό παιχνίδι που έχεις βαρεθεί.
Κι όταν ένα απόγευμα έλειπες, πήγα στο σχοινί που είχες κρεμάσει
το έδεσα γύρω απ’ το λαιμό μου με μια θηλιά και κλώτσησα μακριά το σκαμνάκι όπου στεκόμουν.
Για να μη βαριέσαι πια.
Για να μη βαριέται κανείς μας.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | | |
|
mikri gorgona tis sterias
18-09-2008 @ 03:09 | ::scare.:: | | The world wags on
18-09-2008 @ 03:52 | ti? gorgona tromakses? eipame, einai symvoliko.... | | solminoraki
18-09-2008 @ 05:04 | ...και το σύμβολο καλέ μου ποιό είναι;;;οτι πρέπει να σκοτώνει τον εαυτό του κάποιος για να μάθει κάποιος άλλος, οτι η ζωή ειναι πολύ όμορφη;;ακόμη και ο Κυριος που σταυρώθηκε για χάρη μας άλλο παράγμα συμβόλισε.
Σαν ποίημα ειναι πολύ όμορφο και παραστατικότατο. | | The world wags on
18-09-2008 @ 07:01 | Η αυτοκτονία του ενός (εδώ της κοπέλας) είναι συμβολική.... Με τίποτα δεν εννοούσα το φυσικό θάνατο, άλλωστε το λέω και στην παρένθεση, "η ζωή είναι πολύ όμορφη για να τα παρατάει κανείς έτσι" αλλά και να τα παρατάει γενικώς. Ήθελα απλά να δείξω το "θάνατο" (μεταφορικά πάντα) που επέρχεται σε μια σχέση όταν ο ένας κάνει τον άλλο να νιώθει ανεπαρκής, λίγος, βαρετός και τότε ο τελευταίος σπρώχνεται σε πράξεις που τον ίδιο δεν τον εκφράζουν προκειμένου να ευχαριστήσει τον άλλο, τον ανικανοποίητο, τον οποίο δεν παύει να αγαπάει. Ίσως δεν το εξέφρασα καλά και πρέπει να αλλάξω το τέλος σε κάτι που δεν θα ξυπνά τυχόν αυτοκτονικές τάσεις (άθελα μου).... | | solminoraki
18-09-2008 @ 10:19 | ...τι θα έλεγες να το αντικαταστισεις με το να βάλει καθησματάκι αυτή στο σκοινι και ...να κουνιέται μόνη της..να μην είναι μόνη της...ξέρω γώ,..πάντως όχι ΄΄να τελειώσει τη ζωή της΄΄γιατί αλλιώς χαλάει το όμορφο νόημα. ::hug.:: | | justawoman
18-09-2008 @ 13:10 | Εξαιρετικά ενδιαφέρον το βρήκα! | | Noldiel
18-09-2008 @ 17:46 | ::huh.:: Ακροβάτες, ε; Εντυπωσιακό! Καλωσόρισες. ::hug.:: | | The world wags on
19-09-2008 @ 04:00 | Σας ευχαριστώ όλους, για το καλωσόρισμα, τη διάθεση του χρόνου σας και των όποιων σκέψεών σας πάνω στο "Ακροβάτες"... | | το κορίτσι του Μαι
20-09-2008 @ 17:47 | δεν εχω λογια......απλα ::theos.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
