| |
Ατένισα
τα ίχνη των πελμάτων σου
στην άμμο
Εφίλησα
τα χείλη των νευμάτων σου
στην τέφρα
Ελπίδα
βροχή
στης διψασμένης μας ψυχής το σώμα
Ελπίδα
φτερωτή θεά
ηλιόφωτη αχτίδα
σε σένα υποτάσσοται
οι πύλες οι απόρθητες της μοίρας
και κάνεις ορατό το πεπρωμένο
Ελπίδα αστείρευτη πηγή
και βάλσαμο στο μέτωπο της έγνοιας
Των λεοφώρων της ζωής
πυρσός και προβολέας
Φιλί του κάθε πρωινού
και λάμψη μες στη νύχτα
Σκάλα του ουρανού
Γητεύτρα των φόβων
που έρχεσαι σαν άνοιξη
στους πάγους του χειμώνα
Αέναη πυρά
και λύχνος στην ομίχλη
Ελπίδα
ανυπόταχτη στις θύελλες
των ταξιδιών μας προκυμαία
Διδάσκουσα
των φόβων
τη μετοίκηση.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
