aprobleptos
20-09-2008 @ 01:48 | ..που ειναι οι στιγμές μάνα που μου'ταζες?γιατί ειναι όλα σκοτεινιασμένα?"
*** πολυ ομορφο! Τεραστιο το ερωτημα σου,ερωτημα 100μμυριων ανθρωπων πανω στον πλανητη*** ::yes.:: | |
maria_sketo
20-09-2008 @ 03:52 | θα συμφωνησω με τον απροβλεπτο... ::up.:: | |
heardline
20-09-2008 @ 04:07 | Γιοβάνα γράφεις πολύ ωραία και μάλλον με το μελάνι της καρδιάς, το πιο ακριβό και ανεξίτηλο μελάνι.
Και αναπληρώνεται αμέσως, ευνοώντας όλο τον οργανισμό, ψυχή μα και σώμα. | |
Noldiel
20-09-2008 @ 04:40 | Πολυδιάστατη σκέψη με παραμυθένιες αντανακλάσεις. ::4348.:: ::smile.:: | |
solminoraki
20-09-2008 @ 07:01 | ΄΄κι ήρθες κάπου εκει,στης γκρίζας περιπλάνησης τα μέρη
Θεός της θάλασσας που δάμασες και στη στεριά μ'εβγαλες
φυσηξες με μανία κι έδιωξες τη συννεφιά-τρελό αγέρι
κι είναι οι στιγμές πανάκριβες που στην καρδιά μου έβαλες..΄΄
ΥΠΕΡΟΧΟ
::theos.:: ::love.:: ::hug.:: | |
oneirodromio
20-09-2008 @ 07:53 | κι ηρθαν καιροί και χρόνοι και το κορίτσι γυναίκα έγινε
κι αρμενίζοντας σε πέλαγα βαθιά,τρυκιμμισμένα
μ'αγωνία αναρωτιόταν..-"ο ξάστερος ουρανός τι ν'απέγινε?
..που ειναι οι στιγμές μάνα που μου'ταζες?γιατί ειναι όλα σκοτεινιασμένα?"
::yes.:: | |
 |
