| |
Σε κάθε πόλη που αγαπώ γεννιέται μια σειρήνα,
να τραγουδάει τον έρωτα, να κλαίει τα χαμένα,
και είναι γιαυτό αγάπη μου που φεύγω από σένα,
μια στο Λονδίνο, μια στο Amsterdam και μία στην Αθήνα
Θα θελα να μουν άτρωτος δεμένος στην αυλή σου,
όλα τα αστέρια του ουρανού περνάνε από εκεί,
με φαντασία αρμόζουσα, μνήμη επιλεκτική,
όταν αιώνια κυνηγά, το φως τους η φωνή σου.
Και για τον ήλιο μην κρατούν τ'αστέρια μυστικά,
μα να μου ψιθυρίζουνε τα ουρί του παραδείσου,
καθώς ένας παράδεισος θα ταν εδώ, μαζί σου,
και έτσι στο λέω, αφού δεν θες πιο ρεαλιστικά.
Μα αφού δεν θες θα σου το πώ, στο είπα πως θα φύγω,
είναι καιρός που σιγοκαίει στ'αυτιά μου η μουσική.
Η θλίψη μου, σειρήνα, τυχαία επιλογή,
και εσύ ας κρίνεις απ'αυτό πως σ' αγαπώ πιο λίγο.
Έτσι στους ίδιους λόγους μας ας μείνουμε δεμένοι
με την σειρά τους και αυτοί, δεμένοι σε μια κρίση
πασχίζουσα, όταν σε δω, και αν υπερισχύσει,
φτάνει που στο είπα μια φορά, για να 'σαι η αγαπημένη._
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
