| |
Μύθοι σκεπάζουν τον ουρανό που μας κρατάει μες το χώμα
Μία δύναμη βουβή που παίζει με τα χρώματα του αέρα, της φωτιάς και της καρδιας
Σίδερα λουλούδια παγιδεύουν το χαμόγελο που θέλει να βγει απ' τα βράχια,από εμάς
Πρόσωπα δίχως χρόνο που έλιωσαν τις φτερούγες τους αδύναμες σε καποιο πάγο,
προσπαθούν ν' αλλάξουν την ματιά τους καθώς σβήνει του ήλιου η φωτιά
Βλέμματα αθώα, που κυνηγάνε το σκοτάδι στην ενοχή κουρνιάζουν στην πλευρά μου,
προσπάθεια στιγμής με φθόνο γλαφυρό
Κορμιά παρατημένα στην όχθη του μυαλού μου, έτσι αφημένα
με σκοπό κάποιας κρυφής επιθυμίας
Ελπίδας χάδι κρύβεται στη σκάλα της αλήθειας
δικό του το χαμένο, δικός του και ο λόγος
Μα πάντα γέρικα θα στέκονται του ασυμβίβαστου τα χέρια, νεκρά περιστέρια
που τον σέρνουνε βαθιά σε πόνους κάπως γνώριμους, μνήμες και καθρέπτες
Όλα κοιτάνε εμάς κι εμείς τα πάντα σβήνουμε..
Βουρκώσανε τα σύννεφα στην όψη των ματιών σου
και άρχισε μια βουβή βροχή, μελαγχολική
Φοβήθηκα και κρύφτηκα στη θέρμη των χεριών σου
σαν μια σταγόνα που δεν ήθελε ποτέ να μην βραχεί..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
