| |
MISR
ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ
Το ταξίδι μου ξεκίνησε με κακούς οιωνούς. Μέσα στο ηλεκτρικό βρέθηκα στριμωγμένη ανάμεσα σε 3 αλλοδαπούς που στόχευαν να με ληστέψουν. Με το πρόσχημα ότι με βοηθάνε να επιβιβαστώ στο συρμό αποσπούσανε σκόπιμα, την προσοχή μου ,σέρνοντας την τροχήλατη βαλίτσα μου .Στην ουσία με βάλανε στην μέση και προσπάθησαν να μου κλέψουνε το τσαντάκι με το διαβατήριο και το κινητό που είχα κρεμασμένο στο λαιμό μου. Ευτυχώς ένιωσα ότι κάτι δεν πάει καλά και έπιασα την τελευταία στιγμή το χέρι που με είχε πλησιάσει .Απειλητικά. Είχανε ανοίξει το τσαντάκι αλλά δεν είχανε προλάβει να το αδειάσουνε. ΄Εβαλα τις φωνές. Αυτοί αρνήθηκαν αλλά…σε λίγο γίνανε καπνός.. Με μικρά βήματα και χαμηλές κλεφτές ματιές. Η αναστάτωση μου κράτησε ώρες και ακόμα ονειρεύομαι .Την σκηνή και την τρομάρα. Τον φόβο και την αγανάκτηση.
Στο αεροδρόμιο όλα κύλησαν ομαλά, δεν είχαμε καμία καθυστέρηση και σε δύο ώρες φτάσαμε στο Κάιρο. Η έντονη μυρωδιά και η αποπνικτική ατμόσφαιρα σε συνδυασμό με μία μόνιμη φασαρία από τα μεγάφωνα μας προετοίμασαν για την επαφή με μία από τις μεγαλύτερες μουσουλμανικές χώρες. Ο έλεγχος των διαβατηρίων τελείωσε σύντομα και επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν που μας πήγε στο Μουσείο. Από την αρχή μας είχανε ενημερώσει, από το γραφείο, ότι πρέπει να δώσουμε κάποιο ποσό( που προορίζονταν για φιλοδώρημα)για να κάνουμε εύκολη την ζωή μας, την πρόσβαση μας παντού και σε κυρίως σε κάποιους αρχαιολογικούς χώρους. Κάτω από τα μάτια μας οι αστυνομικοί κάνανε τα στραβά μάτια. Στις Πυραμίδες, στην Σφήγκα και στις κατακόμβες της Αλεξάνδρειας περάσαμε τους ελέγχους σε χρόνο μηδέν ενώ οι άλλοι τουρίστες ιδρώνανε στη σειρά. Οι μικροί ,στο ξενοδοχείο, κουβαλούσανε τις αποσκευές μας με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά τους.
Το όνομα Jumhūrīah Miṣr al-Arabīyah (Arab Republic of Egypt) οι ρωμαίοι το απλοποίησαν σε MISR που επικρατεί και σήμερα. Ο μεγαλύτερος ποταμός της Αφρικής, ο Νείλος συγκεντρώνει τα νερά από τον Λευκό Νείλο, τον Γαλάζιο Νείλο και τον Arbara. Οι αρχαίοι αιγύπτιοι μετρούσανε τον χρόνο με βάση τις πλημμύρες του Νείλου.Ξέρανε, στα παλιά εκείνα χρόνια, ότι ο χρόνος έχει δώδεκα μήνες και ο μήνας έχει 30 ημέρες. Κάποια βραδιά μαγική ,μέσα στο Μισίρι της νύχτας ο Β.Τσιτσάνης έβλεπε μία εξωτική ομορφιά την Γκιουλμπαχάρ ,την γλυκιά
Στην μεγάλη αγορά ,στο Khan el Khalili Bazaar βλέπεις όλο το χρώμα της Ανατολής και της Αφρικής. Χαλιά και κελεμπίες κρέμονται από παντού, δίπλα σου τρέχουνε τα μικρά για το τσάι και τα θελήματα. Παραδίπλα βλέπεις την όμορφη γριά να γίνει τσιτσίδι όταν αλλάζει κελεμπία χωρίς να ντρέπεται ότι την βλέπεις. Φωνές, γέλια και τραγούδια από τα χιλιάδες τρανζίστορ. Αυτό που σε ενοχλεί απίστευτα είναι η βρωμιά στα στενά δρομάκια της, το στριμωξίδι και το κυνηγητό που σου κάνουν οι μαγαζάτορες. Όμως ,οι επαγγελματίες ξέρουνε πώς να σε δελεάσουνε. Σου βάζουν καρέκλα να ξαποστάσεις, σου λένε γλυκόλογα και προσπαθούν να σου πουλήσουν αντίκες σε υψηλές τιμές. Το παζάρεμα γίνεται πάντα στα πλαίσια της ευπρέπειας και ευχαριστιούνται με το να κάνουν να πιστέψεις ότι έκανες την καλή αγορά .Ότι πήρες το κελεπούρι. Της ζωής σου. Φυσικά όταν θα φτάσεις σε ένα άλλο κατάστημα θα διαπιστώσεις ότι σε γελάσανε. Μπορεί να σε κλέβουνε ,στις τιμές πάντως δεν σου κλέβουνε το πορτοφόλι .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
