| |
| | Διαδρομή ζωής |  | | |
Κάθε φορά που οδηγώ στους δρόμους με το αμάξι, ένα ταξίδι πάντα ξεκινά, αλλόκοτο κι ωραίο. Ο δρόμος ατελείωτος, σαν σκιές χάνονται οι στιγμές, όπως τα δέντρα και τα τοπία, απ’ του παράθυρου τη θέα.
Το βλέμμα ανυπότακτο, τα πρόσωπα αλλάζουν απανωτά, και στιγμιαία. Και ψάχνω, ανεπαίσθητα, και βλέπω τη ζωή να φεύγει σαν διαδρομή, με φόρα σαν βιαστική στο ραντεβού της μοίρας. Η προσευχή γίνεται η μόνη συντροφιά, ζεστή, καλή παρέα. Οι εικόνες αλησμόνητες, χαράζονται στη μνήμη.
Αλήθεια, πόσο τα βρίσκω μόνος στο αμάξι. Εγώ, το τιμόνι, το σκηνικό, το τζάμι, ο καθρέφτης, οι μνήμες, τα πάθη κι οι χάρες, οι λύπες και το ζόρι. Με κόπο προσπαθώ, τον προορισμό μακριά να τον κρατήσω. Λες και δεν θέλω ποτέ να φτάσω. Η άφιξη όμως αναπόδραστη, η πορεία έχει τέλος. Μέχρι την επόμενη φορά, στις ρόδες να ξαναβρώ τον εαυτό μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 12
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | με βάρκα την αγάπη σου, κάνω βόλτες στα πελάγη | | | |
|
sofianaxos
24-09-2008 @ 11:46 | Συμφωνώ αλλά και με καλή παρέα για συνοδηγό κι ωραία μουσικούλα τι θάλεγες; | | Mικρουλι
24-09-2008 @ 11:47 | "Αλήθεια, πόσο τα βρίσκω μόνος στο αμάξι...¨"
Και εγω το ιδιο!! Μου αρεσε πολυ!!
::2798.:: ::up.:: ::yes.:: | | oneirodromio
24-09-2008 @ 12:05 | Αλήθεια, πόσο τα βρίσκω μόνος στο αμάξι. Εγώ, το τιμόνι, το σκηνικό, το τζάμι, ο καθρέφτης, οι μνήμες, τα πάθη κι οι χάρες, οι λύπες και το ζόρι. Με κόπο προσπαθώ, τον προορισμό μακριά να τον κρατήσω. Λες και δεν θέλω ποτέ να φτάσω. Η άφιξη όμως αναπόδραστη, η πορεία έχει τέλος. Μέχρι την επόμενη φορά, στις ρόδες να ξαναβρώ τον εαυτό μου
Οικεια συναισθηματα! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | Helene52
24-09-2008 @ 12:06 | Και ψάχνω, ανεπαίσθητα, και βλέπω τη ζωή να φεύγει σαν διαδρομή, με φόρα σαν βιαστική στο ραντεβού της μοίρας. Η προσευχή γίνεται η μόνη συντροφιά, ζεστή, καλή παρέα. Οι εικόνες αλησμόνητες, χαράζονται στη μνήμη.
Πάρα πολύ ωραίο .... και ακουμπώ τους περισσότερους νομίζω!!!!
Μπράβο ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | γιώργος εν πλω
24-09-2008 @ 12:07 | πρόκειται φίλοι
για μια εμπειρία αληθινήστο αυτοκίνητο
είναι οι μόνες στιγμές που είσαι αληθινά μόνος
και σε συνεπαίρνει το το ταξίδι
πόσες φορές αφαιρούμαι σεταξίδια μυστικά
πόσες φορές δεν κάνω επαναστροφή για να διαρκέσει
η διαδρομή περισσότερο
συμφωνείτε φαντάζομαι; ::smile.:: | | kapsoura
24-09-2008 @ 12:30 | ΚΑΛΑ ΤΟ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΟΛΥ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ!!!!
ΚΑΙ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΠΟΛΥ ΑΚΟΜΑ ΤΙΣ ΒΟΛΤΕΣ ΜΟΝΑΧΗ ΜΟΥΜΕ ΤΟ ΑΜΑΞΙ
ΤΟ ΤΕΛΕΙΟ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΠΟΙΗΜΑ!!!!!!! | | **Ηώς**
24-09-2008 @ 13:07 | Οι εικόνες αλησμόνητες, χαράζονται στη μνήμη.
Αλήθεια, πόσο τα βρίσκω μόνος στο αμάξι
Γιώργο!!!!!!!!!!!!με εκφράζεις απόλυτα! ::yes.:: ::yes.:: | | solminoraki
24-09-2008 @ 13:17 | ..."Λες και δεν θέλω ποτέ να φτάσω. Η άφιξη όμως αναπόδραστη, η πορεία έχει τέλος. Μέχρι την επόμενη φορά, στις ρόδες να ξαναβρώ τον εαυτό μου."
βεβαιως και συμφωνώ, μόνο που δε συνηθίζω να κάνω επαναστροφή γιατί οι διαδρομές μου είναι αρκετά μακρυνές, συνήθως. ::kiss.:: ::yes.:: | | armenisths
24-09-2008 @ 13:19 | πολυ καλο γιωργο μπραβο........ ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | TAS
24-09-2008 @ 13:25 | Η προσευχή γίνεται η μόνη συντροφιά ::sad.::
. . . | | zennoula
24-09-2008 @ 13:54 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | peiraiotissa
25-09-2008 @ 04:05 | μπα....για καράβι περίμενα?περίεργο.... ::up.:: ::up.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
