| |
τον θυμαστε τον τζερονιμο?παλια σας ειχα γραψει το τελος της ιστοριας του....τωρα βεβαια το εκρυψα για να σας κρατησω σε αγωνια (τρομαρα μου) , αλλα ολα ξεκινησαν καπως ετσι...
Ριγμένος σε μέρες αργές , σκουριασμένες
και πολιτείες μακρινές στου χρόνου τα δάση
γυρίζει ο Τζερόνιμο ζητώντας χαμένες
στιγμές που τον καίνε αν μπορεί να ξεχάσει.
Στους τοίχους πατώντας τη σκιά που φοβάται
γλιστράει σιωπηλά απ την μια άκρη στην άλλη
της πόλης που απόψε μονάχη κοιμάται
και κρύβει στους ώμους βαθιά το κεφάλι
Τον έρημο δρόμο να πάρει το μάτι
που χάνει το βήμα αυτού που περνά
το φως που ορίζει του κάθε διαβάτη
την πόρτα που ανοίγει για το πουθενά.
Σε κάθε φανάρι γυρίζει τις πλάτες
το βλέμμα του αφήνει να πέσει βαθιά
της νύχτας ν αγγίξει φτηνές αυταπάτες
και σφίγγει με μίσος ξανά την γροθιά
πριν πει καληνύχτα στην πόλη κι απόψε
με λόγια χυδαία σφυρίζει σιγά
"τον Κόσμο τους Κύριε σήμερα κόψε
και άστ΄ον στο αίμα να σβήσει αργά"
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
|
