φραγκοσυριανος
26-09-2008 @ 03:39 |
“Με μένα γράφει σ’ αγαπώ και κείνη το διαβάζει,
και μια και δυο και τρεις φορές και βαριαναστενάζει.”
“Στιχάκια γράφει στο χαρτί και της αγάπης λόγια,
να τάχει για παρηγοριά όποτε είναι χώρια.”
::up.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Strawberry
26-09-2008 @ 04:49 | Κι η πένα αποκρίθηκε “λόγε γιατί καυχιέσαι,
αέρας είσαι χάνεσαι και γρήγορα ξεχνιέσαι
Απόλυτα σωστό!!!Πολύ ωραίο!!!! ::theos.:: | |
peiraiotissa
26-09-2008 @ 04:51 | Μμμμμμ... πολύ έξυπνο!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: | |
sofianaxos
26-09-2008 @ 05:27 | Πολύ καλό!!!!!!! ::up.:: | |
ψιτ-ψιτ
26-09-2008 @ 06:49 | ::wink.:: | |
**Ηώς**
26-09-2008 @ 13:33 | Πολύ καλό! ::up.:: ::kiss.:: | |
Helene52
26-09-2008 @ 13:39 | Καταπλητικο !!!!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
xerolas
04-10-2008 @ 10:45 | Όλοι του κόσμου οι σοφοί αιώνες επιμένουν,
τα λόγια ότι χάνονται μα τα γραπτά πως μένουν.
Φίλε Γιάννη καταπληκτικός στίχος που λέει την μεγάλη αλήθεια.
Βέβαια και ο Λόγος έχει την χάρη και την ζεστασιά του φτάνει
να είναι ο κατάλληλος για κάθε περίσταση.
Το "Σ' αγαπώ" ψιθυριστά στο αυτί μιας γυναίκας
αντηχεί σαν χαρούμενη καμπάνα που Ανάσταση χτυπάει.
Το "Μανούλα μου" που ακούει από το παιδάκι της κάθε μάνα
δεν αλλάζει με όλα τα γραπτά του κόσμου.... | |
 |
