| |
Φεγγάρι μου απόψε το φώς σου χίλια σπέρνει μάτια
Κι αγκαλιάζει θάλασσες,βουνά ,χαμόσπιτα ,παλάτια
Εσύ που ρουφάς τη μουσική του κόσμου στάλα στάλα
Βλέπεις τα μακρυνά,τ’απέραντα,τ’άπιαστα και τα μεγάλα
Διάφανη σκέπη ξάπλωσε στην άγρια ετούτη νύχτα
Απο καρδιά συρμένη σα δαρμένη κι απο λύπη
Θρέψε του πόθου τα ωραία ,τ’αγαθά κι όλα απόψε δείχ’τα
Για ν’ακουστεί,τραγούδι αφάνταστο,το μέγα καρδιοχτύπι
Πέρνα φεγγάρι,τρέξε,άσε τη μοναξιά μου
Φέξε εκεί,στο περιβόλι με τα όνειρά μου
Η ψυχή που μέσα βλέπεις κυβερνάει το νού μου
Βασίλισσα αστέρινη του μυστικού ουρανού μου
Ψυχή του λατρευτού μου την όψη μου αλλάζει
Φιλί του απέραντου μες στη καρδιά μου
Χυμένη απ’άλλο αέρα ,νέα ζωή μου τάζει
Αγιάζει τη θλιβερή ματιά μου
Αγάπη,αγάπη πως τη ζωή μου νιώθω στο βυθό
Της νοσταλγίας σου πάντα δεμένη
Να ρίχνει κι όλο να ρίχνει τον ανθό
Της σκέψης μου,η λαχτάρα μου η κρυμμένη
Ως πότε πιά θα καρτερώ το σύγνεφο που θε να με σκεπάσει
Άλλη απο Σε στη γή να μη θωρώ,να μην ακούω στην πλάση;
Ως πότε; ας έρθει κι ας κρυφτώ απο τα μάτια όλου του κόσμου
Ας έρθει πιά το σύγνεφο αυτό κι ας είναι λατρεμένη ο θάνατός μου
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 7
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
