| |
Mελοποιημένο
Έλυσα τις λέξεις πριν φανείς
κι έγινα ομίχλη να χαθείς
μια πολιτεία μακρινή
μια μεθυσμένη ανατολή.
Ζητούσες φως για να ντυθείς
μερόνυχτα να ξεχαστείς
στη σκοτεινιά λευκό πανί
θα ξενυχτήσω ν’ ανοιχτείς.
Μη με προδώσεις κι είμαι εδώ
είμαι ο κάμπος να πετάς στο όνειρό σου
είμαι λημέρι μιας απάντησης δικός σου
και μια ερώτηση που ξέχασες να πεις.
Το μεσημέρι σε ληστεύω κι απορείς
μες της καρδιάς σου τα στενά ίσως με δεις
απ’ τη ματιά μου αν δεν κρυφτείς και προσπεράσεις
λευκό κρασί της λησμονιάς μη με κεράσεις.
Μέθυσες, στο γέλιο της στιγμής
κι έδεσες του κέδρου τη σιωπή
θλιμμένο ξύλο φυλακτό να θυσιάσεις
για να ανάψεις μια φωτιά να τη δαμάσεις.
[I]...απ’ τη ματιά μου αν δεν κρυφτείς μην προσπερνάς
λευκό κρασί της λησμονιάς μη με κερνάς.[/I]
Έλυσα τις λέξεις μην αργείς...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
