| |
Τελειώνει ο δρόμος, ξεβάφει η φωτιά
Κάθε γιορτή απλώνεται σαν μια πελώρια σκιά
Κι όλα αυτά που ζήσανε μέσα μου κρυφά
Ξεχνάνε πως με πήρανε μαζί στο πουθενά
Στενεύει ο χρόνος και μικραίνει η σιωπή
Κρατάει μέσα της θυμό που ξεψυχάει στη στιγμή
Κι όλα τα σύννεφα που σκέπασαν την πιο κρυφή σου αφορμή
έχουν στη γεύση τους μια θλίψη, μια ανοιχτή πληγή
Με λιώνει ο πόνος και γελάει η μοναξιά
Νιώθω σαν σύννεφο σκυφτό που ταξιδεύει μακριά
Κι όλα τα όνειρα που κάποτε άφησα μισά
Με καλούνε μες τη νύχτα να τ' αγγίξω ξανά
Πετάνε οι σκέψεις και θολώνει η ματιά
λιώνει ο πάγος που μου κράταγε δεμένα τα φτερά
Τ' ανοίγω και πετάω σε μια γεμάτη ερημιά
Νιώθω ελεύθερος μονάχος που κολυμπάει στα βαθιά
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
