| |
| | Μονάκριβο μου ρόδο |  | | | ramee.. | | |
[color=black][font=georgia]Ρόδο, σε κήπο που έστεκε,
- μονάκριβο μου ρόδο -
κι είχε την πλάτη στο νοτιά,
τα φύλλα στο βοριά.
Βροχή, η μοίρα που έπλεκε
στα σύννεφα επάνω
με κεραυνό , βελόνι της,
της νύχτας τα προικιά.
Γράμμα κοιμότανε βαθιά
σε κάμαρης συρτάρι
και μέσα του ξενύχταγαν
αράδες “σ’αγαπώ”..
Γράμμα , στα δυο μεσάνυχτα
δέσποινας το φανάρι,
το ξύπνησε , του μπόλιασε
στα στήθια το κακό.
Ένα καράβι γύρισε,
σαράντα ναύτες ήρθαν.
Σαράντα γέλια ακούστηκαν
και ένας στεναγμός !
Ο καπετάνιος, μύρισε
τα ρόδα που φανήκαν
απ’ τα πεζούλια , ξέχειλος,
κόκκινος ποταμός..
Τότε, δυο μάτια ολόμαυρα
γέννησαν έναν ήλιο.
Γέννησαν ένα πόλεμο
και μία γιατρειά.
Οι δρόμοι στήσανε καυγά
ποιος θα τον πα’ στον κήπο,
ρόδο μου εσύ μονάκριβο,
για να σε δει ξανά..
Γράμμα που έβλεπε όνειρο
πως ήτανε τραγούδι.
Πως ήτανε αναφιλητό.
Πως ήταν αγκαλιά.
Έξαφνα , χέρι το έκοψε
σα να ‘τανε λουλούδι..
Ρόδο μου εσύ μονάκριβο,
που 'φυγες μακρυά.... [/color][/font]
{ Α}
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
| | Ο κιμάς κόπτεται παρουσία του πελάτη | | | |
|
agrafos
29-09-2008 @ 00:58 |
ΤΟ ,ΚΌΨΑ ΕΓΩ,
ΣΤΟ ΞΑΝΑΣΤΕΛΝΩ ΠΙΣΩ ΜΕ ΦΙΛΙά ::theos.:: ::theos.:: | | ψιτ-ψιτ
29-09-2008 @ 01:17 | τι ειναι αυτο ? | | AceOfSpades
29-09-2008 @ 01:26 | τσάμικο ::15755.:: | | ψιτ-ψιτ
29-09-2008 @ 01:32 | ::1151.:: ::1783.:: ::4840.::
.
::1255.:: ::1255.:: ::1255.::
......::520.:: | | Σκοτεινή βροχή
29-09-2008 @ 01:56 | ΑΠΟ ΜΕΝΑ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΕΝΑ ΠΑΛΙΟ ΜΟΥ
ΓΙΑΤΙ ΜΟΥ ΤΟ ΘΥΜΗΣΕΣ
Μάτια φεγγάρια αγγίξανε τ' αστέρια
δυό παλλικάρια πιαστήκανε στα χέρια
για μιαν αγάπη που είχαν στην καρδιά τους
μάτια γαλάζια , δυό βυθούς στα όνειρά τους.
Χρυσή κορδέλα που 'χε πέσει απ' τα μαλιά της
δυό περιστέρια στη ζεστή την αγκαλιά της
βγάλαν μαχαίρια και φοβήθηκε η νυχτιά
κρύφτηκε πίσω από του ήλιου την ποδιά.
Φωνές ακούγονταν δυό σώματα παλεύαν
κι' οι δυό φιλί απ' την αγάπη τους γυρεύαν
ποιός θα σωθεί , ποιός θα νικήσει αυτή τη ζήλεια
ποιός θα μπορέσει να γευτεί τα δυό της χείλια.
Τη νύχτα έσκιζε στα δυό το 'να μαχαίρι
στα μαύρα μάτια τους το μίσος 'καναν ταίρι
έβαλε ο έρωτας λευκόχρυσο φουστάνι
ντύθηκε αστέρι κι' έτρεξε τον πόνο τους να γιάνει.
Στη μέση μπήκε και τους κοίταξε στα μάτια
κι' εκείνοι δάκρυσαν κι' έγιναν δυό κομμάτια
μα της αγάπης το μαχαίρι ήταν γυμνό
το φόρεμά της μάτωσε και γη και ουρανό.
Δύο μαχαίρια που έκοψαν του πόθου το μεθύσι
δυό παλλικάρια που έμειναν με μάτια που 'χουν δύσει
τα δάκρυά τους έσταξαν επάνω στα μαλιά της
κι 'επλεξαν πόνο και καημό για πάντα στην καρδιά της.
Μέσα απ' αυτό το φονικό γεννήθηκε η αγάπη
που 'ναι δεμένη πάντοντε με πόνο και με δάκρυ
κι' όποιος τον έρωτα τον ζει κι αγάπες τον γλυκαίνουν
μές στην καρδιά του ο καημός κι ο πόνος περιμένουν..
::rol.:: | | Ναταλία...
29-09-2008 @ 03:42 | Γράμμα που έβλεπε όνειρο
πως ήτανε τραγούδι.
Πως ήτανε αναφιλητό.
Πως ήταν αγκαλιά.
Έξαφνα , χέρι το έκοψε
σα να ‘τανε λουλούδι..
Ρόδο μου εσύ μονάκριβο,
που 'φυγες μακρυά....
πολύ όμορφο ::yes.:: ::up.:: ::theos.:: | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
29-09-2008 @ 04:50 | Θα μπορούσα να πω πως έχεις ένα θερμοκήπιο με τριαντάφυλλα και κάνεις εξαγωγές. (Πριν έβαζες μελιτζάνες) ::scare.::
Γενικά μου αρέσει ο τρόπος που γράφεις. Παρόλο που τα γραπτά σου είναι σαν ηρεμιστικό
σήμερα μου άρεσε η υπερστροφή με τα ανάποδα τιμόνια του τέλους ::smile.:: | | balistreri
07-10-2008 @ 09:53 | τώρα εμένα αυτό μ' άρεσε? | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
