| |
Σε ένα άδειο δωμάτιο
Σε μια άδεια πόλη
Εκεί που ένα λάθος μου μοιάζει γιγάντιο
Εκεί που τώρα νιώθω τόσο μόνη
Αναρωτιέμαι τι φταίει
Κι ο κόσμος αλλιώτικος μοιάζει
Αναρωτιέμαι ποιος φταίει
Σε έναν κόσμο που όλο αλλάζει
Επέμενα να παραμυθιάζομαι
Και στους άλλους να λέω
Ότι για σένα δεν νοιάζομαι
ότι για σένα δεν κλαίω
ίσως η μοναξιά να ναι ο λόγος
που παντού εσένα αναζητώ
ίσως η αγάπη να ναι ο λόγος
που με όλους για σένα συζητώ
λένε η αγάπη δεν έχει όρια
μα εσύ είσαι τόσο μακριά
για μένα δεν υπάρχουν εμπόδια
θα μπορούσα να ζήσω μόνο με μια δική σου ματιά
όμως εσύ δεν με νοιώθεις
λες πως υπάρχουν προβλήματα πολλά
κι όλο μακριά σου με διώχνεις
μα δεν ακούς την δική μου καρδιά...
αυτο ειναι αφιερωμενο στην Μαριαννα μου...μου ζητησε να τησ γραψω γιατι αυτον τον καιρο ζουσε κατι με καποιον και ηθελε να το εκφρασει μεσα απο ενα ποιημα...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
