Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271255 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Μπαλαντα Κρουστων
 
ΠΑΡΑΛΟΓΟ

Στα λόγια που δεν έχουν νήμα
και καταλήγουν στο πουθενά
αφήνομαι στην ερημιά
με την ανάσα της πλημμύρας

Η θάλασσα δεν είναι γύρω
είναι στις κόρες των ματιών μου
σαν ένα λείψανο του κόσμου
που συλλαβίζει στα σκοτεινά

Ανθίζουν τα κενά εντός μου
σβήνουν το παραλήρημα του φόβου
κ’ εγώ δεν μοιάζω με τον εαυτό μου
είμαι το τύμπανο του πόθου

Ο πόνος σβήνει σαν αστέρι
καθώς το φως μια άλογης χαράς ανατέλλει
χάδι που γέννησε μια μοίρα
στον πυθμένα μιας αλήθειας
σ’ αναίτια εποχή
σε διχαλωτό φιλί.

Γιάννης Σμίχελης




 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 5
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

στίγμα
 
sofianaxos
29-09-2008 @ 12:20
::up.:: ::up.:: ::up.::

Καλησπέρα
oneirodromio
29-09-2008 @ 12:23
Μπαβο σου υπεροχο!!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
Xωρολάτρης
29-09-2008 @ 13:18
..είμαι το τύμπανο του πόθου..Νομίζω αυτη ειναι η κομβική έκφραση που εξηγει τα πάντα ..μέχρι κα το διχαλωτό ,εξαίρετο φιλί του τέλους σου Μελή μου!
sunnyvita
29-09-2008 @ 14:42
......υπέροχη δημιουργία.....
Ναταλία...
30-09-2008 @ 02:22
πολύ πολύ ωραίο ::yes.:: ::up.:: ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο