| |
Μια μορφη σαν σκια να τον ακολουθει,τον εχει τυλιξει σαν ασπιδα αγαπης και τον κυβερναει καθε στιγμη.
Μεσα στους δρομους περιεφεται με μονη συντροφια την μουσικη και το προσωπο της μες στην σκεψη του σαν ανεγγιχτο τριανταφυλλο που ανοιξε τα αγκαθια του για να μην το πληγωσουν οι θαυμαστες του καλλους του.Κατι μου λεει πως θα μπορουσε να ζησει και χωρις αυτα.Το αγγιγμα μου δεν εχει σκοπο να το κοψει,μονο να μοιραστει λιγη απο την Μαγεια που κουβαλει.Οι σκεψεις σαν βροχη,σε καθε βημα σαν να τελειωνει ο κοσμος,μα το φεγγαρι μου χαμογελα,σαν να ησουν εσυ,με μια ασφαλεια πως κανεις δεν θα το αγγιξει,μα νιωθωντας τοσο μονο.Καποιες στιγμες ειναι που ο μεγαλυτερος σου ποθος,γινεται ο χειροτερος σου εφιαλτης.Μα δεν ειναι κακο να ονειρευτεις οτι θα ειμαι διπλα σου οταν κοιμασαι.Ανοιξε τα ματια σου και μπορει να εισαι στην αγκαλια μου.Ισως να εχω ξυπνησει για να δω το φεγγαρι που μου χαμογελασε,να ξεθωριαζει σιγα σιγα για να ερθεις το Φως του ηλιου που αλλες φορες σε ξυπνα και αλλες σε τυφλωνει.Ασε με να ξυπνησω το τριανταφυλλο μεσα σου σαν ηλιος που θα φωτιζει για παντα στο πλευρο σου..Και τα αγκαθια θα λιωσουν απο αγαπη..Δεν χρειαζεσαι προστασια πια..Ολα τα καλυπτει ο ηλιος των ματiων σου..που με τυφλωνει..[/B][I]
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
