| |
[B]Οι Απογοητευμένοι Στίχοι[/B]
Ήταν κάποιοι στίχοι που ήταν λυπημένοι
τους ρώτησα γιατί και μου παν πως ήταν αγανακτισμένοι,
δεν μπορούσαν ν’ καταλάβουν πως είναι δυνατό
οι άνθρωποι να «κοιτούν» αλλά να μην βλέπουν το γραπτό.
«Επειδή οι στίχοι έχουν νόημα βαθύ
τ’ αυτιά τους όμως τοίχοι δεν ακούν με την ψυχή.
Των τραγουδιών τα λόγια για να κατανοήσουν
πρέπει να σπάσουν ρολόγια, τον χρόνο να σταματήσουν.»
«Μύριες φορές να τ’ ακούσουν κι άλλες τόσες να σκεφτούν
κι έπειτα να τα ζήσουν αφού τον κόσμο αφουγκραστούν.
Όταν κάποιος γράφει, δεν είναι απλές λέξεις και παύσεις,
έχει νόημα σ’ ότι λέει και έχει φυσικά εμφάσεις»
«Άλλη όμως είναι η στεναχώρια που μας καίει
κι αυτό είναι που την καρδιά μας κάνει να κλαίει.
Άραγε θυμάσαι πότε ήταν η φορά η τελευταία
που μαζί γελάσαμε ή κλάψαμε και περάσαμε ωραία;»
Δεν είχα όμως «χρόνο» ν’ απαντήσω ήταν ώρα για σχολείο
έτσι απλά τους κοίταξα κι έκλεισα το βιβλίο.
Και από τότε τους στίχους φοβάμαι να ρωτήσω
γιατί κάνουν κι αυτοί ερωτήσεις και δεν ξέρω ν’ απαντήσω!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
