| |
| | Ανακωχή |  | | | Μιαν ευχή σαν κατάρα σου δίνω, ότι βρεις να το έχεις μαζί….και ποτέ σου ποτέ μην το χάσεις, όσο κι αν το φορτίο είναι βαρύ | | |
Ανακωχή
Παραμονή του τίποτα κι επέτειος του μηδέν
Στημένος ήμουν, φόρεσα και πάλι τα καλά μου
Και πρόβαλε στο στήθος μου αδιάντροπα ανοιχτή
Η ρέουσα αναίτια, πολυσχιδής καρδιά μου
Στο τύμπανο της χτύπησε ρυθμούς πολεμικούς
Σαν μ’ ακροδάχτυλα απαλά, σειρήνες βραχνιασμένες
Είχα το πείσμα μου κοντά, πολέμαρχο δεινό
Κι οι ιαχές μου άπασες, στα δίχτυα του πιασμένες
Ήταν ο νους μου μακριά, πίσω από την κορφή
Που με ξελόγιαζε γλυκά, της γης το πανηγύρι
Μα ένα άστρο από ψηλά μου ριξε χαμηλά
Μια εικόνα τόσο κάλπικη που με είχε παρασύρει
Πως να αρχίσω πόλεμο και πως ν’ αναστηθώ
Το αίμα μου το έχυσα, πώς να το πάρω πίσω
Και τίποτα δεν έμεινε, τίποτα , μοναχά
Μια αφορμή που εξέλειψε προτού να ξεκινήσω
Έκλαιε πάνω το βουνό, με τα πολλά νερά
Κι οι φυλλωσιές με πρόδιδαν μες τον ησυχασμό
Ποιος άραγε να μ’ έβλεπε κρύο μα κ’ ιδρωμένο
Να συμμαζεύω τ’ άρματα μέσα στον μαρασμό
Έφτασε το ξημέρωμα, τι κρύα που είναι η αυγή!
Βελόνια κι οι αλήθειες μου απ’ το ψέμα σαν ορμάνε
Και η κοροϊδεύτρα η άνοιξη που μου άλλαξε εποχή
Έφυγε μέσα απ’ τους αχνούς …
που ανέστιο με βρήκανε και με περιπλανάνε.
Και πήρα την απόφαση να κάνω ανακωχή
Με ότι δεν μπόρεσα ποτέ πολύ να καταλάβω
Σάμπως δεν κύλησε η ζωή, στα μάτια μου μπροστά
Και γύρισα για να την βρω, μήπως και την προλάβω
Παραμονή του μάταιου κι επέτειος του δεν
Στήθηκα πάλι γιορτινός μές τις αναλαμπές μου
Μπροστά μου είχα μιαν οπή , δέηση στην σιγή
Κι ολόγυρα με κλείδωναν οι πόρτες οι κλειστές μου.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | το πιο ξένο σε μένα... είναι ο εαυτός μου | | | |
|
**Ηώς**
01-10-2008 @ 04:35 | Βελόνια κι οι αλήθειες μου απ’ το ψέμα σαν ορμάνε
Και η κοροϊδεύτρα η άνοιξη που μου άλλαξε εποχή
Έφυγε μέσα απ’ τους αχνούς …
που ανέστιο με βρήκανε και με περιπλανάνε.
Πολύ δυματό κομμάτι Foteine! ::yes.:: ::yes.:: ::theos.:: | | peiraiotissa
01-10-2008 @ 04:41 | Παραμονή του μάταιου κι επέτειος του δεν
Στήθηκα πάλι γιορτινός μές τις αναλαμπές μου
Μπροστά μου είχα μιαν οπή , δέηση στην σιγή
Κι ολόγυρα με κλείδωναν οι πόρτες οι κλειστές μου.
Καταπληκτικό!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::theos.:: | | sofianaxos
01-10-2008 @ 05:05 | Δυνατό πράγματι!!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
Καλό μήνα | | guesswho
01-10-2008 @ 05:08 | Όμορφη λέξη η ανακωχή... την προτιμώ από το "συμβιβασμός".... πολύ καλησπέρα σας ::smile.:: | | Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
01-10-2008 @ 06:43 | ΤΕΛΕΙΟ!!!! ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | | νετη541
01-10-2008 @ 06:50 | ....είναι τρυφερό....είναι σκληρό....είναι όμορφο....είναι οδυνηρό.......είναι πολλά... ανακωχή δεν μου μοιάζει να είναι όμως....όχι μέ τόση αυστηρότητα και κρίση.... ::blush.:: ::hug.:: | | ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
01-10-2008 @ 09:31 | Σάμπως δεν κύλησε η ζωή, στα μάτια μου μπροστά
Και γύρισα για να την βρω, μήπως και την προλάβω
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | justawoman
02-10-2008 @ 02:23 | Ό,τι κι αν σε σπρώχνει να γράφεις τόσο στενόχωρα
είναι καλύτερο απ' το τίποτε
σε διαβεβαιώ
Παράξενοι καιροί... κι όπως λέει η Κική
"πώς μελαγχόλησε μετά η οικειότης..."
::love.:: | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
