Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132745 Τραγούδια, 271244 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Το αγόρι που καθόταν στο παγκάκι
 Έτσι αγάπησε κάποιος Κύπριος που έφαγε τα μούτρα του...
 
Κάθε καράβι είναι και μια πατρίδα

που αρμενίζει στο επέκεινα του τίποτα.

Έμεινα και κοίταζα το καραβάκι...

κι απέναντι μου ήταν οι μορφές

που χαμογελούν κάθε μεσημέρι

και τις έχω για παρέα που και που

να λέω πως και σήμερα

είναι ζωή αυτό που είδα

να 'χω ένα λόγο που συνεχίζω να ζω

να 'χω μια ψευδαίσθηση σαν τα κομμένα σου μαλλιά

γιατί χρόνια τώρα περιμένω μια πεταλούδα

να 'ρθει και να καθήσει στο παράθυρο μου.

Γιατί είμαστε μια παρέα από μοναξιές

που η καθεμιά πεθαίνει όπως θέλει,

τρέχει σαν τρελή στους δρόμους

για να φωνάξει και να εξιλεωθεί

και δε μπορεί να βάλει όρια το κρύο.

Όλο τρέχουμε εμείς οι μοναξιές

σαν ερμαφρόδιτοι άγγελοι

που κλαιν και βρέχουν τα φτερά τους.

Οι αρνήσεις είναι που μας δίνουν τα φτερά

μέχρι να έρθει η μέρα μας στον ήλιο

κι ο χρόνος τότε θα τα πάρει όλα

απλά κάποτε αγαπήσαμε ό,τι δεν έπρεπε

ή δώσαμε αυτό που φοβόμασταν πιο πολύ.

Φοβάμαι πως ένα από τα παγκάκια

εκείνα που γράφουν οι μαθήτριες για αγάπες,

είναι δικό μου ' θα μου κατοχυρωθεί.

Εκεί θα με βρουν ένα πρωί

όταν θα πάψει ο φόβος όπως πρώτα

να με κρατάει στην αγκαλιά του

και θα πουν για μένα τί κρίμα

ήταν μεγάλος πια για να ονειρεύεται.

Εσύ δεν θα το μάθεις ποτέ

θα αφήσω ένα χαρτάκι να μην στο πούνε

γιατί με πήγες στο σπίτι σου

κάποιο απόγευμα για καφέ

και θέλησα να βάλω το τέλος

πριν φύγει η γεύση του απ' το στόμα μου

ήταν ο πιο όμορφος καφές που είχα πιει.

Θα περάσει καιρός και θα είσαι στο πλάι του

θα είσαι μαμά και θα χαίρεσαι.

Τότε θα έρχομαι με τις μοναξιές που λέγαμε

τα φτερά μας θα είναι πιο δυνατά μέχρι τότε,

και θα σας βλέπουμε και θα σας προστατεύουμε

γιατί το λευκό στα φτερά μας είναι ανεξίτηλο

για να κρατάει τη δροσιά του κήπου σας

αυτού που τολμούσα κι ονειρευόμουν

να σκαλίζουμε μαζί τα πρωινά της άνοιξης.

Αν κάποτε τον πιάνει το ψιλόβροχο

είναι που ακόμα δεν κατάφερα

να κρατάω τις στάλες των ματιών μου

μα σου τ' ορκίζομαι στο λευκό των φτερών μου

πως θα το παλέψω

γιατί υποσχέθηκα στα παιδιά

και τ' αγαπώ πολύ για να τα κοροϊδέψω.

Αυτά μου δώσανε τα φτερά

για να μην πέφτω από 'κει πάνω,

είναι κι αυτά μοναξιές.

Κι αν τώρα τα βρίσκω λίγο βαριά

και ξαφνιάζομαι στο τίναγμα τους

θα τα συνηθίσω και θα ανεβοκατεβαίνω

όποτε θα χρειάζεστε γλυκά

κάποιον από 'κείνους που κάθονταν στα παγκάκια

τα απογεύματα των αμφιβολιών

και τώρα δεν κάθονται πια.


 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 13
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

 
Schatzi
05-02-2005
Καλώς ήρθες πατρίδα στην παρέα μας. . .(schatzi)
marilena
05-02-2005
η μοναξιά είναι το πιο ασήκωτο φορτίο. άνοι3ε τα φτερά σου όσο μπορείς! Κάνε όνειρα τρελλά, σταμάτα να γίνεσαι η σκιά του παρελθόντος και σπάσε το τοίχος που έχτισες μέσα του τη ζωή σου απλά ζήσε, ζήσε τρελλά, ζήσε μαγικά, ζήσε ονείρικα, μα ό,τι κ αν κάνεις μην ξεχνάς να ΖΕΙΣ! ΄!!! πολύ πολύ πολύ ωραίο αυτο που δάβασα! πραγματικά συγκλονιστηκό! είναι τόσο θλιβερό το πόσο πόνο μπορεί να κρύβει μέσα της μια αν8ρώπινη ψυχή!
marilena
05-02-2005
λίγα λόγια απο μια Κύπρια
annaΤi
05-02-2005
;-) καλώς όρισες στην παρέα μας... .
Ανδρέας Ανδρέου
05-02-2005
Thnx!
Γιώργος_Κ
05-02-2005
Καλησπέρα φίλε! Το ποίημά σου είναι ιδιαίτερα ρομαντικό και ερωτικό, αλλά άκρως απαισιόδοξο!
spil †
05-02-2005
Καλώς ήρθες !!
e-LENITSA!!!
05-02-2005
geia!! polu wraio alla exeis parkinson?
Γιαννόπουλος Χρίστος
06-02-2005
Να’ σαι καλά...να βασανίζεσαι....όμορφα έκοψες τις φλέβες σου στο ποίημα...καλώς μας ήρθες....να σου δώσουμε τσιρότα.....
Γιαννόπουλος Χρίστος
06-02-2005
...γιατί είμαστε μια παρέα από μοναξιές...που η κάθε μια πεθαίνει όπως θέλει...μα κι αναστένετε όπως μπορεί...
χρήστος
07-02-2005
καλώς ήρθες Ανδρέα! καλές διαδρομές...
Drapetis
14-02-2005
File mou mono enas planitis sou a3izei,3ereis esy :P kai ama den 8elei na katevei ap'ton ourano,pou 8a paei, den 8a diavasei auto to poiima kapote?
Ανδρέας Ανδρέου
21-02-2005
Αχ ρε Δραπέτη μου,από το στόμα σου και στου Θεού τ΄αφτί...Θα ρθεις όπου να ΄ναι και έχουμε πολλά να πούμε!

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο