| |
[ο ποιητής Χάρτ Κρέην αυτοκτόνησε λίγο πριν το μεσημέρι της 27ης απριλίου 1932 πηδώντας από το πλοίο στη θάλασσα]
"πόσα ξημερώματα παγωμένα απ' το πλάγιασμα στα κύματα
τα φτερά του γλάρου θα βουτούν και ψηλά θα τον πηγαίνουν
σκορπώντας λευκούς κρίκους θορύβου, δημιουργώντας ψηλά
πάνω απ' τα νερά του αλυσοδεμένου κόλπου Ελευθερία"
[Χάρτ Κρέην, η γέφυρα του μπρούκλην]
Ε ποιητή Χάρτ Κρέην !
σε φωνάζω από μια άκρη της Μεσσογείου
που πολλοί και κανείς δεν την ξέρει,
που ο ήλιος και η βροχή αναγνωρίζουν
τις συμπαθιές τους,
που η γη ταράζεται από την ορμή των ηφαιστείων.
Χάρτ Κρέην,
τα λιμάνια μας τα πολιορκούν πειρατές,
τις ακροπόλεις μας τις διαγουμίζουν
φθονεροί ορνιθογέρακες,
τους ναούς μας τους βεβηλώνουν
με ανίερες θυσίες,
οι προφήτες μας δεν έχουν τι να πούν
και ξημεροβραδιάζονται στα παράθυρα των
ειδήσεων.
ποιητή Χάρτ Κρέην,
απόψε σου προσφέρω ένα ποτό
και σε καλώ ν' ακούσεις το νυφικό θρήνο μας,
για το ξεπούλημα του νερού μας,
για την αγανάκτιση των φοιτητών
της ονειρικής επιστήμης,
για τις απέραντες σιωπές του βουλευτηρίου,
για τις παράτονες μπάντες κάτω από τη βροχή,
για το μνημείο των ενδόξων μας νεκρών
που λεηλατήθηκε από τους άδοξους κυβερνήτες μας.
Ε ποιητή Χάρτ Κρέην !
έχει ακόμα η θάλασσα χώρο
για ένα ταξίδι;
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
