| |
Ανάμεσα στο αύριο και το χθες
Σαν μια γιορτή που δεν τελείωσε ακόμα
Μοιάζει ο κόσμος μου σαν άδειος καφενές
Και σαν πληγή στο κουρασμένο μου το σώμα
Μέσα στο τόσα μου τα πρέπει μια φωνή
Που με προστάζει προς τα πίσω να κοιτάξω
Τα τόσα λάθη μου στην άστατη ζωή
Που δεν κατάφερα ποτέ να μ' απαλλάξω
Με χαστουκίζει το παρόν κι είμαι παιδί
Που το μαλώσαν σα να έπαιξε με σπίρτα
Μ' έχουνε κλειδώσει με την πόρτα ανοιχτή
Και έχω γεμίσει τα τετράδια με νύχτα
..
Στα συρτάρια μου κρυφτήκανε οι χαρές
Και δεν έχω τι να γράψω στις σελίδες
Απ' τις χίλιες μου πιο δύσκολες στιγμές
Δεν κατάφερε καμιά να βρει ελπίδες
.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
