| |
φωνή πισω απ'τη φωνή που δεν ελέγχεις
σφραγίζει την παράφορη καρδιά μου
στόμα μισάνοιχτο όταν τη σκέψη μου κατέχεις
μου επιστρεφει τη χαμενη ομορφιά μου
σπιθα που χωρις βία ανάβει
προγόνων πολύτιμη κλρονομιά
μα στην ανεξελεγκτη πυρκαγιά που γινόμαστε σκλάβοι
γνώση ανύπαρκτη-σωτηρία καμιά
-τον αγαπάς? - ποτέ ξανά..τόσο πολύ
ερωτοαπαντησεις του κρυμμένου εαυτού
-σημερα?ειναι το ιδιο το πολυ?
-ναί..μα..αβέβαιος ψευδομάρτυρας του καθωςπρεπισμού
εαυτός έξυπνος,θαραλλέος
πολύ πιο δυνατός απ'οσο υπολογίζω..
για αλήθεια και για ψέμα λυσαλλέος
μου λεει πως σ'αγαπω να πάψω να νομίζω
κι αποτάσσω τη μοιρα της αβεβαιοτητας που μου δοθηκε..
κι άμοιρα πως σπαταλιέμαι είπα..
λοιπή ζωή αυτόματα κλειδώθηκε
κι έπαψε να χάσκει της ματαιότητας η τρύπα..
κι έτσι,όπως ελεύθερη στέκω εμπρός στο εγώ μου το βυθισμένο
κι εσύ έκπληκτος με θωρείς με μισάνοιχτο στόμα
την άρση της οικονομίας σου με δίψα εαυτέ μου προσμένω
και με λαχταρα σου γνέφω να'ρθεις μέσα στη φωτια που καιει ακόμα..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
