stixoi.info: Ο γυρισμός του ναυτικού

			Σύνδεση	Εγγραφή	Πλαίσιο χρήσης
	133296 Τραγούδια, 271883 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις

Ο γυρισμός του ναυτικού

Ο ταξιδευτής και η νεράιδα της επιστροφής. Συνσυγγραφή. Στην οπτική του ναυτικού ο Μετέωρος Άγγελος , στα χείλη της νεράιδας η poetryf.

α'
Επέστρεψα κι η Ιθάκη μου γεμάτη Λαιστρυγόνες

[I]-Πανιά στο σώμα μου άνοιξε Ιθάκη νια να γίνω
Στη θάλασσα τους πόθους σου με αρμύρα να τους πλύνω.
Μπάρκαρε στην αγκάλη μου και ξέχνα τους χειμώνες![/I]

β'
Πόσο απόμακρος στρέφεται ο ουρανός
πάνω από τις βαρύθυμες πολυκατοικίες
πάνω απ' τους τσιμεντένιους ανθρώπους

[I]-Πόσο γιγάντωσε ο μικρός σου προορισμός
Σε όσες σου στήνουνε τα μάτια μου αποικίες!
Να μη σου λείπει το κουπί ..Θα σε πηγαίνω εγώ σε τόπους![/I]

γ'
Καθώς το τόξο του φάρου σάρωνε το γαλάζιο ολοένα
νιόκοπα ξεδιαλύναμε τα σημάδια της επόμενης μέρας
όμοια αυγή σ' αλλιώτικο λιμάνι

[I]-Το ξέρω το αναβόσβησμα καιρούς που’ μουν παρθένα
Περίμενα για να φανείς φάρος σε κόψη σφαίρας
Και μου ανοίγονταν πληγές , ο χρόνος να τις γιάνει...
Τώρα γιατρεύονται για δες ..ήρθες...κι αυτό μου φτάνει![/I]

δ'
Σ' αυτή την έκταση,σ' ετούτο το σκαρί
πρωτογεύτηκα τον άγουρο καρπό του παραδείσου
ζυγίζοντας τον το ίδιο θαρραλέα
με τον ανεπίστροφο διωγμό του θανάτου

[I]-Περιδιαβαίνουνε αγάπη μου οι καιροί
Σκορπιούνται μες στο χάος της αβύσσου!
Του ταξιδιού ο έρωτας κι αν έριξε αυλαία
Μες στις θωριές μας θε ΄να ζει το ακέραιο άρωμά του![/I]

ε'
Κι είναι φαίνεται η μοίρα του ναυτικού
να μην μπορεί να χορτάσει παρά μια ερωμένη
αυτή που κάθε ξημέρωμα
γυμνή ξεδιπλώνεται στο διάβα του
σαν γέφυρα σαν υπόσχεση στο αύριο.

[I]-Τα μονοπάτια μου σε νιώθουν, σε γρικούν
Κι ακούν το βήμα σου σε εμένα να πηγαίνει...
Να νοτιστεί το στέγνωμα
Σε υπόγεια του αοράτου
Εκεί που σε περίμενα με έναν Γραίγο άγριο![/I]

στ'
"και να με πας μακρυά πολύ απ' την μαύρη τούτη Κόλαση
μακρυά πολύ κι από τους μαύρους κολασμένους".
Αυτά τα λόγια του ποιητή.
Κι αλήθεια τίποτα δεν επιδιώξαμε ολοζωής
παρά την ατάραχη ρότα
προς μια αόριστη, ανεπίστροφη φυγή

[I]-«Και θα σε πάω μακριά, στη ξηρασιά σου εγώ θα γίνω όαση
Πέρα πολύ , πολύ μακριά απ’ τις στεριές του μαύρου μένους,
Σε μια γιορτή πολύ λιτή
Που θα μιλάει η σιωπή με την ανάσα μιας πνοής
Σαν του φωτός μια νότα»
Παραμιλάω σα θνητή![/I]

ζ'
Οι ακτίνες που φτάνουνε έστω και σπασμένες
στο γαλήνιο, ατάραχο πυθμένα
σκοτώνουν ως στα τρίσβαθα τη σκοτεινή πληγή.
Στο θυμίζω για στερνό μου προορισμό.

[I]- Δρόσος θα πέφτω σε φωτιές πληγών αφορισμένες
Να σε μερεύω να με θες σαν θάνατο κι εμένα...
Θάλασσα θα ΄μαι αν χρειαστεί για τη στερνή σου την αυγή
Στο κύμα μου να βρεις το γυρισμό ...[/I]

Μετέωρος Άγγελος***poetryf


		Στατιστικά στοιχεία
	Σχόλια: 6 Στα αγαπημένα: 1


		Ταξινόμηση
	Κατηγορίες Συναισθήματα - Εικόνες Ομάδα Αταξινόμητα

Επιλογές

	Κοινή χρήση facebook
	Στα αγαπημένα
	Εκτυπώσιμη μορφή
	Μήνυμα στο δημιουργό
	Σχόλια του μέλους
	Αναφορά!

www.shortstory.gr

sofianaxos 08-10-2008 @ 07:27	πολύ δυνατό!!!!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.::
armenisths 08-10-2008 @ 11:35	.... καλα που μου αφησες σχολιο και ηρθα να διαβασω.... τροφη η γραφη ... φτερα οι λεξεις ... ταξιδι ... ευχαριστω.. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.::
justawoman 08-10-2008 @ 14:47	Άριες λυρισμού πλείστες συναισθήματος και γλωσσικής καλλιέπειας Εύγε και στους δυό δημιουργούς!
Celestia 08-10-2008 @ 15:08	Αφωνη!!!!!!!!!!! Προσκυνω! ::theos.:: ::theos.:: ::theos.::
poetryf 09-10-2008 @ 04:33	Μετέωρε μου... μαζί σου έμαθα σε θάλασσες μελάνης να ταξιδεύω , να βάφω τους λογισμούς μου με το χρώμα χαμένων πατρίδων αλλά και να επιστρέφω με την πέννα μου σε χάρτινες Ιθάκες... Σε ευχαριστώ πάρα μα πάρα πολύ για τη συνεργασία!!!!
SIWPH 14-12-2008 @ 15:13	::love.:: ::love.:: ::love.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο