Ιχνηλάτης
08-10-2008 @ 13:15 | Υπάρχει!!
Και εμείς τον διαλέγουμε. | |
Xωρολάτρης
08-10-2008 @ 13:21 | Ετσι είναι Μελή μου..Μέλι τα λόγια σου στάζουν..Ο κατά μέσα μας παράδεισος είναι πραγματικά ατερμάτιστος! | |
**Ηώς**
08-10-2008 @ 13:23 | Κ' εγώ τους λέω πως ο παράδεισος
είναι μέσα μας,
Συμφωνώ ουσιαστικά! | |
κώστας νησιώτης
08-10-2008 @ 13:24 | Συμφωνώ απόλυτα φιλε μου, και θαυμάζω την εκφραστικότητά σου. Επετρεψε μου να παραθέσω κάτι που είχα γράψει για τον αγαπημένο μου ποιητή (εδω στους στίχους).
Στον Γιώργο Σαραντάρη
«Ένας ουρανός ανασαίνει για σας ματάκια μου
τώρα που απομείνατε ορφανά»
Μιλούσες για τον ουρανό
λες κι ήτανε δικός σου
Πως αλλιώς να μιλήσεις
για κάτι που αγαπάς;
Μιλούσες για τον έρωτα
και με τα πιο απλά λόγια
φούσκωνες τα στήθη μας
κι αρμενίζαμε. Χάθηκες
κι έμεινε άγραφο το χαρτί
ορφανός ο κοντυλοφόρος
και το μελάνι να ρουφά
γουλιές τον ουρανό σου.
| |
armenisths
08-10-2008 @ 13:25 | μελή.... εγραψες... και ειναι φανταστικο και σοφό.. ::yes.:: ::yes.:: ::yes.:: | |
justawoman
08-10-2008 @ 13:28 | Τον έπιασες Μελή!!!
Πρόσφατη κι εγώ αναγνώστριά του (ας είναι καλά ο φίλος ο Νησιώτης), έχω εντυπωσιαστεί απ' το ποιητικό του ανάστημα. Κυρίως από τον τρόπο που μετουσιώνει την ύλη, τη φύση, τα φαινόμενα, σε έρωτα, μουσική, χαρά, ζωή.
Αποσπασματικά κάτι δικό του
"Αόρατοι κατοικούμε σε μια μουσική
Σε μια μεγάλη κάμαρα
Σε μια μουσική
Που έχει όργανο την ησυχία
Τραπέζι τη γη
Δάχτυλα τον αγέρα και τη βροχή
Κι έμπνευση τον άνεμο..."
| |
Ιππαρχος
08-10-2008 @ 13:30 | Ανεβάζετε το επίπεδο με το κείμενο και τα σχόλια...πολλά μπράβο! | |
sunnyvita
08-10-2008 @ 13:44 | ::theos.:: ::theos.:: ::yes.:: | |
κώστας νησιώτης
08-10-2008 @ 13:47 | Αγαπητέ μου Δημήτρη, έτσι θα έπρεπε να ήταν οι Στίχοι,
χωρίς βεβαια να λείπει το καλαμπούρι, καλόγουστο κι εκεί που αρμόζει.
Και σε γενικές γραμμές έτσι είναι. | |
Μελής
08-10-2008 @ 13:49 | χαίρομαι πολύ που εκφράζεστε τόσο θερμά για τον γιώργο σαραντάρη. τώρα πια μπορώ να πω πως με έχει επηρεάσει καθοριστικά και νομίζω πως θα μου πάρει καιρό να τον αφουγκραστώ | |
Nefeligeretis
08-10-2008 @ 14:03 | Τομή απαστράπτουσα η συνομιλία σου...
Είχα τη χαρά να τον "γνωρίσω" απο τον Νησιώτη. | |
ψιτ-ψιτ
08-10-2008 @ 22:56 | οτι πεις | |
oneirodromio
08-10-2008 @ 23:22 | Ο τροπος που "στεκομαστε"στην ζωη μας καθως και το πιο "αποκρυφο"σημειο της υπαρξης μας ειναι ακριβως η προσωποποιηση του παραδεισου η της κολασης του καθενος!!
Δεν υπαρχει ενας παραδεισος...... ::up.:: ::theos.:: | |
Helene52
09-10-2008 @ 03:49 | Υπέροχο !!!! Μελένιο !!!!!
::theos.:: ::theos.:: ::up.:: | |
zennoula
09-10-2008 @ 10:51 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
sofiagera
01-08-2010 @ 22:14 | Πολύ ωραίο!!!! ::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
TAS
02-08-2010 @ 03:46 | . . . ας μου επιτραπεί :
Ἡ ποίηση.
Δὲ μπορῶ νὰ βρῶ πιά, τί θέλει νὰ πεῖ ποίηση. Μοῦ διαφεύγει. Τὸ ἤξερα, ἀλλὰ τώρα μοῦ διαφεύγει. Ἂν κάποιος μοῦ ρωτήσει αὐτὴ τὴ στιγμή, θὰ ντροπιαστῶ. Γιατὶ ἐξακολουθῶ νὰ εἶμαι ἐνδόμυχα βέβαιος πὼς ἡ ποίηση εἶναι μιὰ οὐσία, ἀπαράλλαχτα ὅπως καὶ ἡ ζωή. Καὶ κρύβω, κρύβομαι, κάτι κρύβω, ἀπὸ κάποιον κρύβομαι. Σὰ ν᾿ ἀρχίζω νὰ γίνομαι τρελός, καὶ νὰ ντρέπομαι.
Ἀλλὰ ἡ ποίηση; Κάποιος θὰ σταθεῖ ἱκανὸς νὰ πεῖ στοὺς ἄλλους, ὄχι σ᾿ ἐμένα ποὺ ἂν καὶ τὸ ξέρω φεύγω, τί εἶναι ποίηση!
Γ.Σαραντάρης
| |
 |
