| |
| | Ποιος είσαι άγνωστε |  | | | ποτέ δεν σβήνω τα παλιά..έχει αντοχή η σιωπή μου | | |
[I]Ποιος είσαι άγνωστε, που σε, τα εντός μου κοινωνώ,
δεν είσαι ο δαίμονας μου, ούτε ο θεός μου.
Κι αν του ανέμου είσαι ξωτικό, πες μου γιατί,
το πέταγμα του θανάτου δεν σταμάτησες;
Κι αν είσαι της φωτιάς το ξωτικό, πες μου γιατί,
δεν έκαψες το γράμμα του της καταδίκης μου;
Αυτό που μήναγε «Για σένα, για να μην ξεχάσεις ποτέ,
για να μάθεις τι θα πει πόνος όλη σου τη ζωή»
Κι αν είσαι ξωτικό του πόνου, γνωρίζεις πως δεν έφταιξα.
Φύγε και άφησε με μόνη. Μόνη με τα στοιχειά μου.
Κι αν είσαι ο θάνατος, σε ξόρκισα δυο φορές, ξεχρέωσα.
Και εγώ θα πω, πότε, θα μου χαρίσω ταξίδι στην Αχερουσία.
Κι αν είσαι η οργή, σε λάθος άνθρωπο ξεσπάς βροχή,
μονάχα τις σακάτισσες ψυχές νοιώθω να αγαπώ
και τους τρελούς τούτου του κόσμου αγκαλιάζω
και δεν ουρλιάζω, μην τους ταράξω τις σκιές.
Κι αν είσαι του έρωτα ξωτικό, δεν έχω τίποτα να δώσω,
ακρωτηριασμένη πόδια, χέρια και κορμί, παραλυμένη λογική,
μονάχα ατόφια είναι η ψυχή, σε χρώματα δικά μου φωτεινά
που ποτέ δεν έχεις ξαναδεί. Μα εσύ είσαι παιδί και εγώ ποθώ
να ζήσεις όλες τις αισθήσεις, άγνωστε, που σε σένα τα εντός μου
κοινωνώ χωρίς αιδώ, με θλίψη στη κολυμπήθρα της γνώσης.
Κι αν είσαι φίλος ίδιας στράτας μείνε κοντά μου, μα μην θρηνείς.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 14
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
| | από παιδί στον ύπνο μου έβλεπα φωτιές - To those in hell who can imagine heaven | | | |
|
Nefeligeretis
10-10-2008 @ 02:01 | Αψογες λυρικές επικλήσεις,
με ένα φινάλε συγκατάβασης και συνοδοιπορίας.
Καταπληκτικό!
| | zpeponi
10-10-2008 @ 02:08 | ΕΛΠΙΔΑ !!!
Μπραβο κι ευχαριστω! | | ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
10-10-2008 @ 02:21 | όταν το τελειώσεις αυτό το βιβλίο ελπίζω στην τελευταία σελίδα να μην γράψεις αυτό το πολυγραμένο "τέλος" αλλά να γράψεις "αρχή" ή τελοσπάντων καμία συνταγή ευτυχίας ή μαγειρικής
| | χρήστος
10-10-2008 @ 02:33 | πανέμορφο Μαργαρίτα, ξεχειλίζει συνάίσθημα... να είσαι καλά | | zennoula
10-10-2008 @ 02:46 | ::1255.::::1255.::::1255.:: | | Σκοτεινή βροχή
10-10-2008 @ 02:47 | Olοι θρηνούν Ρίτα μου..
κι οι φίλοι κι οι εχθροί..
Για κείνους......για σένα.....για μενα .......για μας... ::sad.:: ::love.:: | | poetryf
10-10-2008 @ 03:52 | ‘Αυτό που μήναγε «Για σένα, για να μην ξεχάσεις ποτέ,
για να μάθεις τι θα πει πόνος όλη σου τη ζωή»
Κι αν είσαι ξωτικό του πόνου, γνωρίζεις πως δεν έφταιξα.
Φύγε και άφησε με μόνη. Μόνη με τα στοιχειά μου‘
Να ’ξερες πόσο μίλησε μέσα μου...το τράνταγμα σου! ::love.:: | | Ελένη Σ.
10-10-2008 @ 04:16 | Είσαι άπιαστη....σαν όλα τα ωραία Μαργαριτούλα μου!!!!
Αγάπες πολλές!!!! | | Ναταλία...
10-10-2008 @ 04:32 | Κι αν είσαι η οργή, σε λάθος άνθρωπο ξεσπάς βροχή,
μονάχα τις σακάτισσες ψυχές νοιώθω να αγαπώ
και τους τρελούς τούτου του κόσμου αγκαλιάζω
και δεν ουρλιάζω, μην τους ταράξω τις σκιές.
::love.:: ::love.:: ::hug.:: | | aprobleptos
10-10-2008 @ 06:50 | Μα εσύ είσαι παιδί και εγώ ποθώ
να ζήσεις όλες τις αισθήσεις, άγνωστε, που σε σένα τα εντός μου
κοινωνώ χωρίς αιδώ, με θλίψη στη κολυμπήθρα της γνώσης.
***Εξαιρετικος! στιχος & δομή *** ::hug.:: ::up.:: | | artista_k
10-10-2008 @ 09:27 | ::cool.:: ::cool.:: ::love.:: | | justawoman
10-10-2008 @ 12:18 | Όλη μέρα το σκέφτομαι το σχόλιό σου...
Η αντοχή μας λοιπόν, είναι κάτι που μετριέται με παρελθόν;
Τα όριά της τα γνωρίζουμε; Σήμερα; αύριο; ποτέ;
φευγαλέα υπόθεση είμαστε μέσα στο χρόνο
το μόνο που μας ορίζει
οι αντιστάσεις μας
σε φιλώ μάγισσα
::love.:: | | artista_k
11-10-2008 @ 09:50 | Οχουυυυ just... που τα βρίσκεις και τα λες; Γραμμένα τα έχεις; Oσο γράφει η Μαργαρίτα τόσο σκέφτεται η just... ::whist.:: | | ΕΛΕΑΝΝΑ
11-10-2008 @ 13:58 | ..ο θρήνος είναι για αυτούς που δεν τόλμησαν να δουν την αλήθεια και να μιλήσουν για αυτή::
φιλιά ::love.:: υπέροχο | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
