| |
Σαν ήμουνα μικρό παιδί
με ντύναν σαν κορίτσι,
φιογκάκια είχα ασορτί
με τη φουφούλα επίσης
μα όταν με αμόλαγαν
να παίξω με τ αγόρια,
αρσενικός γινόμουνα
με άγρια μποφόρια
τα θηλυκά με ήθελαν
μαζί κουτσό να παίξω,
μα εγώ γλυκοαρνιόμουνα
κοιτώντας τες απ έξω
όταν ετσίριζε καμιά
¨¨βοήθεια τα αγόριᨨ
είχαν εμένανε μπροστά
για να τραβά τα ζόρια
έβγαζα τις κορδέλες μου
κι αγρίευε το μάτι,
και απάνω σ όλους όρμαγα
κι όπου με βγάλει άκρη
εκείνοι αποχωρούσανε
συνήθως μαδημένοι,
και τα κορίτσια είχανε
εμένα να τους μέλει
ψωμί αφράτο κέρναγαν
με βούτυρο από πάνω,
κι εγώ το εκατάπινα
ψίχουλα να μη κάμω
ήταν ωραία εποχή
είχαμε και αλάνες,
τζάμια εσπαζαμε πολλά
και τσίριζαν οι μάνες
μα τώρα πια μελαγχολώ
σαν βλέπω τα εγγόνια,
χρόνο δεν έχουνε θαρρώ
σαν τα δικά μου χρόνια
λιγότερη βρε μάθηση
και πιότερο παιχνίδι,
γιατι σαν μεγαλώσετε
όνειρο πια θα γίνει
η ηλικία η παιδική
μία φορά θα έρθει,
χαρά σ εκείνο που τη ζει
και χρόνο ελεύθερο έχει
marakos
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 3
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
