| |
ΚΡΥΠΤΟΝΙΤΗΣ
Όταν είσαι κοντά
τα μάτια μου με πονάνε
πώς να βαστάξουν τόσο φως
έτσι που χρόνια έζησαν
σε σιωπή και νύχτα
έτσι που περιδιάβαιναν
σε μέρη ακατοίκητα
από μυαλό και νόημα
Όταν είσαι κοντά
τα χέρια μου κλειδώνουν
όλα όσα σε αφορούν
ικετεύοντας τη στιγμή
να μη γλιστρά μέσα τους
για να προλάβει να χορτάσει
ο περιβάλλων χώρος
τη φωνή και την αύρα σου
Όταν είσαι κοντά
είμαι αιχμάλωτη
ανυπεράσπιστη
είμαι διασπασμένη στην ύλη μου
ένα σωρό αιωρούμενα μικροσωματίδια
που διαχέονται μέσα σου
κι εσύ αθώε μου
δεν έχεις ιδέα
Όταν είσαι κοντά
με καταργείς
με ένα βλέμμα
Χαλάλι σου
...
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
