Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271237 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Ρεμάλια
 γι` αυτούς που κυβερνάνε
 
Ατέλειωτα τα όνειρα
που κάνουν στη ζωή τους
Κι η τελευταία προσφορά
της ώρας που θα `ρθει
Είναι ο χτύπος της νυχτιάς
που κρούει στο κελί τους
Και προσμονά
την ύστατη
ανάσα της ψυχής.
Και το τραγούδι της ζωής
δεν έφτασε στα χείλη
Να δώσει τόπο
στον καημό
γλυκά ν` αναπτυχθεί
Επίμονα τα κρίματα
ακροβατούν στην ύλη
Κηρύχτηκαν κυρίαρχοι
σώματος και μυαλού
Ανένδοιαστος
και ύπουλος
ο χρόνος προσμονεί
να κρίνει τα παράλογα
του τρομερού σκοπού.
Αρπακτικό συναίσθημα
ανείπωτες διαθέσεις
Ρημάδια όλοι της ζωής
προσκρούουν χαμηλά
Τις άπειρες
φτηνές ματιές
που πλάνεψαν το βλέμμα
Μετέτρεψαν σε ηχηρές
και ζηλευτές στιγμές
Που γεύονται μανιωδώς
όσο κι αν το αρνιούνται
Μοστράροντας
την κίβδηλη μορφή
του εκλεκτού
Καλύπτοντας
τη μπόχα τους
μ`ευγενικές διαλέξεις
Περί αγάπης και ζωής
κι ανθρώπινου σκοπού.

Ρεμάλια της ζωής
υπερπολυτελείας....



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 1
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Κοινωνικά & Πολιτικά
      Ομάδα
      Ελεύθερος στίχος - Ποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Τίποτα δεν γίνεται χωρίς αιτία. ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ 384-322π.Χ.
 
« Ακρόνειρο »
11-10-2008 @ 14:42
Το φινάλε σου με καλύπτει ολοσχερώς!

Καλό βράδι.
ΕΛΠΗΝΟΡΑΣ
11-10-2008 @ 14:59
::up.:: ::theos.:: ::up.::
Μοιάζω μ'εσένα
11-10-2008 @ 15:03
Κι εμένα το φινάλε σου... με καλύπτει!
Συνολικά αληθινά όμορφο.
Καλο ξημέρωμα Δήμητρα μου!
φραγκοσυριανος
12-10-2008 @ 00:21
Ατέλειωτα τα όνειρα
που κάνουν στη ζωή τους
Κι η τελευταία προσφορά
της ώρας που θα `ρθει
Είναι ο χτύπος της νυχτιάς
που κρούει στο κελί τους
Και προσμονά
την ύστατη
ανάσα της ψυχής.
Και το τραγούδι της ζωής
δεν έφτασε στα χείλη
Να δώσει τόπο
στον καημό
γλυκά ν` αναπτυχθεί
Επίμονα τα κρίματα
ακροβατούν στην ύλη
Κηρύχτηκαν κυρίαρχοι
σώματος και μυαλού
Ανένδοιαστος
και ύπουλος
ο χρόνος προσμονεί
να κρίνει τα παράλογα
του τρομερού σκοπού.
Αρπακτικό συναίσθημα
ανείπωτες διαθέσεις
Ρημάδια όλοι της ζωής
προσκρούουν χαμηλά
Τις άπειρες
φτηνές ματιές
που πλάνεψαν το βλέμμα
Μετέτρεψαν σε ηχηρές
και ζηλευτές στιγμές
Που γεύονται μανιωδώς
όσο κι αν το αρνιούνται
Μοστράροντας
την κίβδηλη μορφή
του εκλεκτού
Καλύπτοντας
τη μπόχα τους
μ`ευγενικές διαλέξεις
Περί αγάπης και ζωής
κι ανθρώπινου σκοπού.

Ρεμάλια της ζωής
υπερπολυτελείας....


ΚΑΙ ΠΟΥ ΤΙΣ ΒΡΙΖΕΙΣ ΠΟΛΥ ΕΙΝΑΙ....ΤΟΥΣ ΔΙΝΕΙΣ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΑΞΙΑ... ::up.:: ::theos.:: ::up.::
sofianaxos
12-10-2008 @ 01:16
Πολύ όμορφο Δήμητρα ειδικά το τέλος!!!!!!!!!
Nefeligeretis
12-10-2008 @ 01:39
Ναι, Δήμητρα... εξαιρετικό φινάλε για αφιέρωση.
::hug.::
zpeponi
12-10-2008 @ 02:24
Ρεμάλια της ζωής
υπερπολυτελείας....

ΤΕΛΕΙΟ !!! ::up.::
Ναταλία...
12-10-2008 @ 03:43
Ρεμάλια της ζωής
υπερπολυτελείας....

Ακτύπητο ::yes.:: ::theos.:: ::up.::
giannisanas
12-10-2008 @ 04:20
τι αξίζει ένας ποιητής λοιπόν; ένας άνθρωπος σ' αυτό το πέλαγος φτήνειας και καφρίλας;
armenisths
12-10-2008 @ 08:28
Καλύπτοντας
τη μπόχα τους
μ`ευγενικές διαλέξεις
Περί αγάπης και ζωής
κι ανθρώπινου σκοπού.

Ρεμάλια της ζωής
υπερπολυτελείας....

τι εγραψεςς κοπελα μου? τι εγραψες?? τελειο... μπραβο σου ::yes.:: ::yes.:: ::up.::
zpeponi
25-10-2008 @ 16:22
μπραβο σου και ευγε! ::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο