| |
Το τραγούδι αυτό, μοιάζει με ποτάμι
που χύνεται σε θάλασσα με κύματα πολλά
σαν ένας θρήνος που έρχεται μέσα από το σκοτάδι
και σαν αχός πολέμου που ακούγεται μακρυά
φωνάζουν τα ραδιόφωνα και τα ταξί ουρλιάζουν
οι πολιτείες ξέφραγες στο Ζάλογγο τραβούν
ανώμαλοι, τον ύπνο μας, εφιάλτες τον ταράζουν
και ανάξιοι αντίπαλοι με δόλο μας νικούν
και ξάφνου μέσα απ' τα στενά εκεί της Αλαμάνας,
διπλά στην Εθνική Οδό που γέμισε νεκρούς,
με τσακισμένο το σπαθί ο γιος μιας δόλιας μάνας,
μονάχος αντιμάχεται τους άσωτους θεούς
αλήθεια τι σε έφερε σε τούτο το γεφύρι
Θανάση Διάκο μόνο σου να πολεμάς εδώ;
ποιος κόσμος άγριο θάνατο σου βάλε στο ποτήρι
ποιας μέρας το ξημέρωμα σε θέλησε νεκρό;
χορός από μανιάτισσες θρηνούν τον θάνατό σου
και σε συνδέσεις ζωντανές οι κάμερες πονούν
και συ απ' το κιβούρι σου φωνάζεις τον καυμό σου
μα όμως κανείς δε σε βοηθά, κάνουν πως δεν σ' ακούν
τούτη η νύχτα άδειασε, πάγωσε το φεγγάρι
κι ο υπόγειος σιδηρόδρομος κλείνει από νωρίς,
τραβάς με βλέμα αγέρωχο στο αιώνιο, παλικάρι
και σβήνεις απο' τους δέκτες μας το κλάμα της στιγμής
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 9
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
