Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132760 Τραγούδια, 271253 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Κόκκινες μέρες
 
Πόσα δεν έκανες
πόσα μπορούσες
κλειστά τα βλέφαρα
πίσω το δάκρυ
ζωή που ξέκανα
λες απ’ αγάπη
μικραίνεις ψυχή μου
σαρκοβόρες σκιές
κυκλώνουν χαρές

μη μ’ ακουμπάς
δεν είμ’ όπως χτες
φόρεσα μέρες
κόκκινες πνιχτές
κι είναι νεκρό
της ψυχής μου το παιδί

πόσα δεν έκανες
πόσα μπορούσες
ζαρώνουν άτολμα
δείχτες του χρόνου
κλειστές σελίδες
μέρες του πόνου
χαμένη ζωή μου
ψάχνεις σχοινί
μια σταθερή

μια παιδική γκριμάτσα γέλιου
έμεινε στο πρόσωπό μου
να γαληνεύει τις αυταπάτες μου
κι ένα βλέμμα γυαλί καρφώνει
όσα βλέπεις εσύ κι εγώ δε μπορώ

είναι αργά
μη μ’ ακουμπάς



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 11
      Στα αγαπημένα: 0
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Στίχοι για μελοποίηση
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Κάθε μέρα με χάνω http://www.asterotropio.blogspot.com/
 
ΠΑΡΑΠΟΙΗΤΗΣ
14-10-2008 @ 15:06
είναι αργά και αύριο δουλεύουμε κιόλας
Φιλια
Μοιάζω μ'εσένα
14-10-2008 @ 15:14
"μη μ’ ακουμπάς
δεν είμ’ όπως χτες"
Πόσο μ'εκφράζει αυτό το δίστιχο!
Πολύ πολύ όμορφο. Καλημέρες!
Nefeligeretis
14-10-2008 @ 15:45
Τό' χεις Τζένη! Εξαιρετικό!
::hug.::
jenny
14-10-2008 @ 20:53
είναι αργά
μη μ’ ακουμπάς
na xanaprospathisi avrio i teliose to story?filia
**Ηώς**
14-10-2008 @ 21:47
πόσα δεν έκανες
πόσα μπορούσες

ΚΙ ΑΚΟΜΑ ΜΠΟΡΟΥΜΕ.... ::up.:: ::up.:: ::up.::
Maria Olsen
15-10-2008 @ 03:11
Me aggixe ::hug.::
Ναταλία...
15-10-2008 @ 03:13
μια παιδική γκριμάτσα γέλιου
έμεινε στο πρόσωπό μου
να γαληνεύει τις αυταπάτες μου
κι ένα βλέμμα γυαλί καρφώνει
όσα βλέπεις εσύ κι εγώ δε μπορώ

Εξαιρετικό ::yes.:: ::up.:: ::up.::
Τσακίρη Χαρά
15-10-2008 @ 04:05
Αχχ Τζενη μου!!!!!

Ανατριχιασα οπως παντα οταν σε διαβαζω!!!

Την αγαπη μου.... ::hug.::
annaΤi
15-10-2008 @ 05:14
::no.:: ..... άδειασε κανένα γραμματοκυβώτιο μανδάμ! ::censo.::
::kiss.::
TAS
15-10-2008 @ 05:24
κι είναι νεκρό
της ψυχής μου το παιδί

αναίρεσέ τον αυτόν τον στίχο σου ....Είναι πιο πένθιμος απ' ότι αντέχεται . . ::sad.:: . . . . .
anthrakoryxos
15-10-2008 @ 07:11
Μια καινούρια αρχή, χαρακιά στο γυαλί
και οι πόνοι που βγάλαμε βόλτα
κάποτε ήμουν παιδί κι είχα ένα φιλί
για όποια άνοιγε κι έκλεινε πόρτα..


::3655-5249.::
Καλές βόλτες να έχεις

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο