| |
Τέσσερις Δρόμοι μέχρι το …
Κοιτάς μακριά και όμως αυτό που βλέπεις είναι τόσο κοντά.
Τόσο κοντά, που πολλές φορές βαριέσαι να το δεις…
Να δεις αυτό που φαντάζεσαι…
Να φανταστείς αυτό που λεν τα μάτια σου…
Να μετρήσεις…
Ένας, δύο, τρείς, τέσσερις δρόμοι …
Σταματάς να αναπνέεις, και όμως δεν ακούς τίποτα.
Ένα τίποτα που είναι τόσο γεμάτο…
Γεμάτο από εικόνες…
Από τραγούδια…
Από δρόμους… Μα πόσοι να είναι;
Ένας, δύο, τρείς, τέσσερις δρόμοι…
Ο πρώτος δρόμος είναι μεγάλος, φαρδύς.
Ο δεύτερος ακόμη πιο μεγάλος, πιο τρομαχτικός..
Ο τρίτος στενεύει, γίνεται μονόδρομος…
Και ο τέταρτος; O τέταρτος οδηγεί σε αδιέξοδο…
Και τώρα; Πρέπει να γυρίσεις πίσω;
Όχι. Πρέπει να συνεχίσεις και να γκρεμίσεις οτιδήποτε υπάρχει μπροστά…
Να τρέχεις, χωρίς να μπορεί να σε σταματήσει κανένας.
Να γελάς... Να κλαίς… Να φωνάζεις…
Να θέλεις να φτάσεις ως το τέρμα.
Να μην ξέρεις τι υπάρχει στην άκρη…
Το μόνο που ξέρεις είναι πως πρέπει να φτάσεις…
Να περάσεις απέναντι…
Όταν καταφέρεις και φτάσεις…
Όταν ξεσκονίσεις το χώμα που άφησε ο χρόνος πάνω στο σακάκι σου…
Τότε θα μπορείς να σηκώσεις το κεφάλι…
Να κοιτάξεις μπροστά…
Να μετρήσεις ξανά πόσους δρόμους βλέπεις… Μα πόσοι να είναι;
Ένας… Δύο... Τρείς… Τέσσερις δρόμοι πάλι μπροστά σου!
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
