| |
Θα 'θελα να μουν η βροχή τα χώματα να βρέχω
να μην θυμάμαι την πληγή και τον πόνο μου σαν πέφτω
Θα 'θελα να μουν μια αστραπή, στη στιγμή να φωτίζω
ένα απέραντο κελί, τις χαρές να χαρίζω
Θα 'θελα να μουν η φωτιά, μα να μην σβήνω όταν βρέχει
το όνειρο μου που το έκαψα θέλω να δω ν' αντέχει
Θα 'θελα να μουν ο ουρανός, να ατενίζω την γαλήνη
να βουρκώνω και με μιας να κρύβω την σελήνη
Θα 'θελα να μουν ένα αστέρι που του έσβησαν το δρόμο
και τόσα χρόνια καρτερά την ευχή και ένα πόθο
Θα 'θελα να μουν ο αέρας να φυσάω στη κάρδια σου
και να διώχνω όλα τα φύλλα που με κρατούσαν μακριά σου
Θα 'θελα να μουν μια κραυγή που τον τοίχο δε φοβάται
τον τρυπάει και φωνάζει πως η αγάπη δεν κοιμάται
Θα 'θελα να μουν μια ματιά που διαπερνάει τη σιωπή
και που προδίδει σαν εχθρός αυτά που η καρδιά θέλει να πει
Θα 'θελα να μουν το φεγγάρι μαζί με τ' άστρα να τα πίνω
να μετράω τις ευχές και στην πανσέληνο να σβήνω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 2
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
