Ιππαρχος
15-10-2008 @ 03:28 | Τέλειοι στίχοι, υποδειγματικές ρίμες, υπέροχο... | |
Τσακίρη Χαρά
15-10-2008 @ 03:58 | Ευτυχως που υπαρχει και η φαντασια!
Υπεροχο - οπως παντα - το ποιημα σου και αληθινο περα ως περα!
Καλησπερα Χρηστο! | |
Ναταλία...
15-10-2008 @ 04:16 | στις κόγχες αποσύρονται τα μάτια μου
δεν θέλουν πια να βλέπουν άλλο θέατρο
και βάλθηκαν να ενώνουν το κομμάτια μου
και να ζητούν διέξοδο στο αθέατο
Τέλειο ::yes.:: ::theos.:: ::up.:: | |
Spartinos
15-10-2008 @ 05:21 | Καταπληκτικο!!!!
γεια σου Χρηστο | |
Ανατολικός
15-10-2008 @ 05:44 | οι αρχαίοι φοβόντουσαν το γήρας περισσότερο από τον θάνατο ... οι σημερινοί τα φοβούνται εξίσου ... λες και είναι και τα δύο ξένα , έξω από εμάς ...
και όμως , είναι κομμάτια του εαυτού μας και αυτά ... και αν τα αποδεχτούμε , τότε το "γηράσκω" δεν λέγεται με φρίκη αλλά με μία αλαζονική απόρριψη του φόβου της φθοράς ...
με άρεσε πάρα πολύ ... ::up.:: | |
Mικρουλι
15-10-2008 @ 11:19 | Μπραβο Χρηστο αλλη μια φορα Εγραψες τελεια!!
::up.:: ::up.:: ::up.:: | |
στίχος
01-05-2011 @ 20:09 |
εγώ με φαντασία πάντα μου ανάσαινα
..........!!!
...γηράσκεις αεί διδάσκων.... | |
 |
