Σύνδεση

Εγγραφή

Πλαίσιο χρήσης
132741 Τραγούδια, 271229 Ποιήματα, 28913 Μεταφράσεις, 26571 Αφιερώσεις
 

 Αμάλθειος έρως
 Αφιερωμένο...
 
Τρεμάμενα παίζουν νερά και μάχονται στη λίμνη
τα πρόσωπα των ουρανών π’αντιφεγγίζουν πόθους,
που είδαν γητειές πλαστών Θεών κι έτσι τους είπαν νόθους
π’άκουσαν έρωτα εντολή ο φτερωτός ν’αφήνει.

Τρέχουν θεριά κι επαίρονται σε μεθυσιού κυνήγι
κάνουν πως κρύβονται-αν δεις- σε δάση μυστικά
μα τρύπωσαν τα βέλή του και ο κυνηγός γρικά
στα στήθη της Αρτέμιδος τα οργιώδη ρίγη.

Μελίρρυτο μειδίαμα στα χείλη των μορφών τους
κοψιά νεφέλων και κολάζ Ηλιάτορων μου μοιάζουν...
ανταμωμένοι στο φιλί που κόβουν και μοιράζουν...
σε μάχη που δεν μέτρησε κανείς ήττες και πόντους!

Στους ουρανούς που όργωσε χρυσόμαλλο κριάρι
του πλούτου βρήκαν πλησμονή, έρωτα κι ηδονή!
Κι όταν στεγνώσαν’εύφοροι και κλείσανε οι κρουνοί
Ήπιανε δρόσο αμάλθειο απ'το ζεστό φεγγάρι!



 Στατιστικά στοιχεία 
       Σχόλια: 17
      Στα αγαπημένα: 4
 
   

 Ταξινόμηση 
       Κατηγορίες
      Έρωτας & Αγάπη,Συναισθήματα - Εικόνες
      Ομάδα
      Αταξινόμητα
 
   

 Επιλογές 
 
Κοινή χρήση facebook
Στα αγαπημένα
Εκτυπώσιμη μορφή
Μήνυμα στο δημιουργό
Σχόλια του μέλους
Αναφορά!
 
   

Δεν πάω απλά με το ρεύμα. Εγώ είμαι η ροή.
 
Amersa K
16-10-2008 @ 06:00
Κι εσείς κυρά-Αθανασία μου, εδώ γύρα είστε;;;; ::kiss.::
Ιππαρχος
16-10-2008 @ 06:16
Αγαπημένο βεβαίως...
zpeponi
16-10-2008 @ 06:42
ωραιο
ΑΝΤΗΣ
16-10-2008 @ 07:01
φοβερο
Helene52
16-10-2008 @ 07:46
Καταπλητικό !!!!! ::theos.:: ::up.:: ::hug.::
sofianaxos
16-10-2008 @ 08:16
::up.:: ::up.:: ::hug.::

Καλησπέρα Αθανασία
Χ.Ρ.Υ.Σ.Α
16-10-2008 @ 10:25
Τρέχουν θεριά κι επαίρονται σε μεθυσιού κυνήγι
κάνουν πως κρύβονται-αν δεις- σε δάση μυστικά
μα τρύπωσαν τα βέλή του και ο κυνηγός γρικά
στα στήθη της Αρτέμιδος τα οργιώδη ρίγη.

Μελίρρυτο μειδίαμα στα χείλη των μορφών τους
κοψιά νεφέλων και κολάζ Ηλιάτορων μου μοιάζουν...
ανταμωμένοι στο φιλί που κόβουν και μοιράζουν...
σε μάχη που δεν μέτρησε κανείς ήττες και πόντους!

ΤΕΛΕΙΟ!!! ::hug.::
LADY KALAS
16-10-2008 @ 11:27
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΜΟΥ,ΚΑΝΕΙΣ ΘΑΥΜΑΤΑ.ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ....ΕΧΕΙΣ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΠΟΙΗΤΡΙΑ....ΣΟΥ ΣΤΕΛΝΩ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΥΜΑΣΜΟ ΜΟΥ. ::love.:: ::kiss.:: ::hug.::
Ιχνηλάτης
16-10-2008 @ 11:36
Αιχμή βέλους κτείναν σε Αθανασία!
Ώφθη σοι της Αμαλθείας έρως!!!

Την αγάπη μου! ::kiss.::
TAS
16-10-2008 @ 11:52
στα στήθη της Αρτέμιδος τα οργιώδη ρίγη . . .
. . . Μελίρρυτο μειδίαμα στα χείλη των μορφών τους
κοψιά νεφέλων και κολάζ Ηλιάτορων μου μοιάζουν

...ποτέ δεν θα σβήσει η ελληνική γλώσσα ...ποτέ, αθάνατη Αθανασία μου . .::1326.::
oneirodromio
16-10-2008 @ 12:11
Τρέχουν θεριά κι επαίρονται σε μεθυσιού κυνήγι
κάνουν πως κρύβονται-αν δεις- σε δάση μυστικά
μα τρύπωσαν τα βέλή του και ο κυνηγός γρικά
στα στήθη της Αρτέμιδος τα οργιώδη ρίγη.

Υπεροχο!!! ::up.:: ::up.::
aprobleptos
16-10-2008 @ 12:20
Στους ουρανούς που όργωσε χρυσόμαλλο κριάρι
του πλούτου βρήκαν πλησμονή, έρωτα κι ηδονή!
Κι όταν στεγνώσαν’εύφοροι και κλείσανε οι κρουνοί
Ήπιανε δρόσο αμάλθειο απ'το ζεστό φεγγάρι!

***Αθανασια καλησπερα με τους στιχους...βελη! ***
Αγνή
16-10-2008 @ 12:22
ποτέ, ακόμα κι αν την σκοτώνεις καθημερινά εσύ.. ::yes.::
**Ηώς**
16-10-2008 @ 12:29
ΔΕΝ ΕΧΩ ΛΟΓΙΑ.......ΌΝΤΩΣ Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΓΕΝΟΥΣ ΘΗΛΥΚΟΥ
::up.:: ::up.:: ::up.:: ΣΤ'ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ
heardline
16-10-2008 @ 13:16
Αθανασία υπερβαίνεις τα συνήθη ποιητικά όρια των στίχων κοσμώντας τον διάκοσμό τους με ανυπέρβλητες ωραίες γραφές !!!!!!
zennoula
16-10-2008 @ 13:26
::hug.:: ::kiss.:: ::love.::

ποιητρια ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Flake
16-10-2008 @ 14:11
::yes.::

Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο