| |
[I]Ξιφολόγχη ονειρική. Γητευτής ο χρόνος
στέκουν δίπλα στον Χριστό ο ληστής κι ο πόνος
δεν υπήρξαν χρόνια, ούτε και λεπτά
λόγια που μας άγγιξαν η ζωή ξεχνά.[/I]
[B]
Προσκυνάς μες τ’ όνειρο, λες πως θα με βρεις
συμπληγάδες πέρασα κι είπες νικητής
στο λιμάνι αράξανε πλοία μακρινά
ώρες ξενυχτήσαμε μπρος απ’ τη φωτιά.
Τούτη η νύχτα σεργιανά δίχως νάβρει πόνο
με δυο αστέρια κοντινά κάτι θα μας πει
δώσε λέξεις κυβερνάς με αγάπη μόνο
ήσυχα ανακάτευες στάχτη και σιωπή.
Την εικόνα προσπερνά θλίψη του αιώνα*
στα καλάμια της ζωής η παλιά κρυψώνα
μπρος στο τζάκι κάθεσαι, δείχνεις θαλπωρή
λίγα ξύλα έκοψα στη βρεγμένη γη.[/B]
*ή "η εικόνα αυτή γεννά θλίψη του χειμώνα.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 4
Στα αγαπημένα: 2
| | | | | | | |
|
