| |
Πονεσα εκεινο το βραδυ και δεν ηθελα παρεα να μου κανει
Ενιωσα κατι να με αφηνει και ετσι οπως εκλαιγα του ελεγα να μεινει
Γιατι η αγαπη του κοσμου ειναι μεσα σε ενα κυμα
Ποτε ψηλωνει και ποτε βγαινει στην στερια
Αλλωτε χανετε και δεν υπαρχει κινηση καμια
Και ο καθενας οτι εχει αγαπα
Τρελαθηκα μονο μια νυχτα και ουτε προλαβα να πω μια καληνυχτα
Ερωτευτηκα την ωρα που ειχες ερθει και μου μιλησες σαν το νερο που τρεχει
Γιατι ο ερωτας και το νερο το ιδιο, θυμιζουν κατι απο ευαισθητα λουτρα
Που με τον τροπο τους κυλανε σε μια πετρα
Και ο καθενας οπως ξερει αγαπα
Φοβηθηκα μοναχα μια νυχτα, αφηνοντας τα ματια μου κλειστα
Δεν τολμησα ουτε να τα ανοιξω , ουτε για τελευταια φορα
Γιατι ο ανθρωπος ποναει και το δειχνει
Ολη την θλιψη του δεν ξερει να την κρυψει
Μονο να κλαψει και να δειξει πως πονα
Γιατι ο καθενας οτι θελει αγαπα
Ενιωσα η μερα να μου λειπει, και οσα μου ειχαν δωσει να περνουν
Αφησα να με εγκαταλειψει και καταλαβα οι αλλοι πως μπορουν
Να κοιτουν , να γελουν, να φοβουντε , να μπορουν, και οπως ξερουν
Και οπως θελουν να αγαπουν..
Το ενιωσα πολυ να με αρρωστενει, εκεινος ουτε γυρισε σιγα
Αφησε το χερι μου να τρεμει και με κοιταξε για τελευταια φορα
Γιατι ο καθενας οποιον θελει αγαπα
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
