| |
Τι κι αν τα ρουχα και τα ματια μου ηταν μαυρα
Και τα μαλλια μου και τα παπουτσια μου ακομα
Μοναχα κοιταξες το permanent το χρωμα
Και ουτε με εψαξες πιο μεσα απο εκεινο
Και εγω το εκανα χωρις να καταλαβεις
Για να δω τι θαυμασες σε μενα,
Δεν ηταν ουτε η καρδια η τα αποθυμενα
Αλλα τα ρουχα τα ρουχα και τα μαλλια μου τα βαμμενα
Πιο μεσα δεν καταφερες να ψαξεις
Ολα τελειωσαν σαν ειδες τι φορουσα
Και εγω ουτε γελασα ουτε να εκλαιγα μπορουσα
Γιατι καταλαβα τον λογο που σιχαθηκα
Δεν με αγαπησες ποτε για το χαρακτηρα μου
Μονο οτι εβλεπες το αγοραζες για χαρη μου
Ουτε για τις σκεψεις μου
Αλλα για το συναφι μου
Γιαυτους που ειχες γνωρισει απο μενα
Μαυροι οι τοιχοι μαυρη και η θεση μου
Ειναι το χρωμα μου, μ'αρεσει να το βλεπω
Εσυ σιχαινεσε να βλεπεις και τη μεση μου
Και εγω οτι θελω στη ζωη μου το διαλεγω
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 1
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
