| |
| | Ψέματα κι Αλήθειες |  | | |
Μια φιγούρα σκυφτή σ ένα βιβλίο.. Λεξικό γράφει το εξώφυλλο.. Και διαβάζει..
«Δημοκρατία: (η) ουσ. πολίτευμα λαϊκής κυριαρχίας, όπου ο λαός κυβερνά με αιρετούς αντιπροσώπους του: στη δημοκρατία, αυτός που βάνει το νόμο είναι ο ίδιος ο λαός, με την εξουσία που δίνει στους καλύτερους, κι όχι ο τύραννος (Π. Πρεβελάκης)»..
Και κουνά λυπημένα το κεφάλι.. Μια και αυτό είναι που του μάθανε πως θα έπρεπε ο άνθρωπος ο πολιτισμένος, ο πολιτισμός ο ανώτερος να έχει.. Αυτό το να κυβερνά ο λαός.. Μα με την εξουσία στους καλύτερους..
Και πατά μια στιγμή το κουμπί.. Κι ανάβει η οθόνη.. Και φανερώνονται οι «εκ-προσώποι».. Και οι νυν, και οι πριν, και οι επίδοξοι.. Και την κλείνει με τρόμο…
Και συνεχίζει να ψάχνει..
«Δικτατορία: (η) ουσ. η εξουσία του δικτάτορα, το πολίτευμα όπου η εξουσία ασκείται απολυταρχικά από ένα πρόσωπο ή ομάδα προσώπων».
Και το κεφάλι νεύει με κατανόηση.. Μια και νιώθει πλέον πως αυτό ταιριάζει στον εφιάλτη που ζει.. Α και κάτι ακόμα είναι αυτή η λέξη.. Μια και οι λέξεις έχουνε σημασία, που αν τη διαστρεβλώσουν, χάνεται και το νόημα.
«Δικτατορία είναι το πολίτευμα που δια της βίας επιβάλει σε λαούς κι ανθρώπους νόμους, στους οποίους οι δεύτεροι διαφωνούν και ενδεχομένως τους βλάπτουν..».
Και σκέφτεται για φορολογίες, για ασφαλιστικά, για «μεταρρυθμίσεις», για απαλλαγές στους κατέχοντες, για κυνήγι στους μη έχοντες.. Κι αυτά στο όνομα της «Δημοκρατίας».. Μας βγάλατε, θα μας έχετε για τέσσερα χρόνια, ας προσέχατε.. Κι ας λέγανε άλλα για να βγούνε..
Κάπως αλλιώς το σκέφτεται τα όνομα.. Κι ας μην υπάρχει σε λεξικά..
Κάτι σαν «Κοινοβουλευτική Δικτατορία» του έρχεται στο μυαλό…
Προσπαθώντας να ονοματίσει την κατάσταση συνεχίζει να αναζητά στο βιβλίο.. Ώσπου βρίσκει αυτό που του φαίνεται πιο κατάλληλο..
«Πόλεμος: (ο) ουσ. ένοπλη σύγκρουση μεταξύ κρατών ή εθνών | μάχη | η διάρκεια εμπόλεμης κατάστασης | (μτφ.) έντονος αγώνας για επικράτηση, ανταγωνισμός | (μτφ.) ανταγωνισμός, άμιλλα | πόλεμος νεύρων, προσπάθεια για καταπτόηση | εμφύλιος πόλεμος, ο μεταξύ οργανωμένων πολιτικών μερίδων του ίδιου έθνους | ιερός πόλεμος, πόλεμος που διεξάγεται για θρησκευτικούς λόγους | ψυχολογικός πόλεμος, η χρήση μέτρων και μέσων που αποσκοπούν στην εξασθένιση και καταπτόηση αντίπαλου πληθυσμού ή στρατού»..
Και το μυαλό νεύει με συγκατάβαση.. Μια που αυτό που ζει είναι μια σύγκρουση, ένας πόλεμος.. Μπορεί όχι για το σώμα.. Ακόμα.. Μα για το μυαλό; Για την Καρδιά; Για το συναίσθημα; Που πάνε να τα καταπνίξουν, να τα ισοπεδώσουν όλα..; Που πάνε να περάσουν εκείνα εκεί τα περιβόητα ψέματα σαν αλήθειες..
Ψέματα του τύπου, «Έλα μωρέ τι μπορεί να κάνει κανείς..; Πώς να το πολεμήσεις το σύστημα..; Αφού ότι και να κάνουμε, αυτοί το χαβά τους..».. Ξεχνάνε βέβαια να πουν τα αυτονόητα.. Τ' αποκρύπτουν..
Τις αλήθειες, ότι με την ανοχή έως και την συνενοχή μας κυβερνάνε όλα αυτά τα ανθρωπάκια που αφέντες βαπτιστήκαν..
Δεν έγιναν, τους αφήσαμε, ή και τους κάναμε..
Α ναι και κείνο το «σοφότατο» ψέμα.. «Κοίτα την πάρτη σου..» και καλά, που μας το πουλάνε σαν υψίστη αρετή.. Μοναχά που ξεχνάνε να μας πουν αυτό που από χρόνια εφαρμόζαν οι Εγγλέζοι, μα και τόσοι κατά καιρούς αφεντάδες..
Το διαίρει και Βασίλευε..
Και αποσιωπούν και την άλλη αλήθεια..
Ισχύς εν τη ενώσει..
Και μετά τι γίνεται..;
«Νίκη: (η) ουσ. κατίσχυση σε μάχη ή αγώνα: πολεμική - αθλητική νίκη | (γεν.) κάθε είδους επικράτηση»..
Και σκέφτεται όλα εκείνα που του μάθαν.. Το σύστημα να νικήσεις δε μπορείς.. Κι αν το προσπαθήσεις θα σε φάει.. Κι όλα αυτά μα κι άλλα εξίσου όμορφα κι «αληθινά» που του παν..
Η καρδιά σαν να μαραζώνει.. Πώς με το Θεριό να τολμήσει να τα βάνει..;
Μα τότε η ματιά σ άλλο βιβλίο πέφτει.. Εκείνο π’ έχει για εξώφυλλο «Οι Πύλες της Φωτιάς» και για τριακόσιους που τα βάλαν με ένα εκατομμύριο.. Και για τρεις μέρες τους κρατήσαν.. Μέχρι ο Εφιάλτης να βρεθεί..
Και πιο δίπλα.. «Μάχη των Πλαταιών..». Ογδόντα χιλιάδες, νικήσαν τριακόσιες..
Πιο πέρα «Αλέξανδρος..». Πενήντα μ ένα εκατομμύριο..
Και Κολοκοτρώνης και Γκάντι, και τόσοι άλλοι που μας μάθαν το πιο απλό..
Δε μετράνε οι αριθμοί..
Η Ψυχή, η Καρδιά, η Πίστη είναι που και τον κόσμο να αλλάξει μπορεί..
Σαν το φως π’ έχει μέσα της αφήσει τα σκοτάδια να φωτίσει..
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 8
Στα αγαπημένα: 1
| | | | | | | |
| | Ότι μπορεί κανείς να ονειρευτεί δεν είναι ποτέ χαμένο | | | |
|
Νεφελοβάτης
22-10-2008 @ 07:39 | Σ.τ.σ. Τα λήμματα προέρχονται από το «Μείζων Ελληνικό Λεξικό» των Τεγόπουλου – Φυτράκη.
Την καλησπέρα μου σε όλους.
| | agrafos
22-10-2008 @ 08:00 |
οπως το ειπες αυτονοητες αληθειες
και συνενοχη ::up.:: ::up.:: ::up.::
| | **Ηώς**
22-10-2008 @ 08:28 | Έλα μωρέ τι μπορεί να κάνει κανείς..; Πώς να το πολεμήσεις το σύστημα..
Η έννοια της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ δεν υπάρχει στην κυριολεξία της δυστυχώς!
όσον αφορά το σύστημα....εμείς το δημιουργήσαμε όταν ενδίδουμε σε όλα!.....προσωπικά πιστεύω......είναι θέμα παιδείας....αρχών και αξιών!
είμαστε μια παρακμάζουσα κοινωνία όσο και να θέλουμε να λεγόμαστε πολιτισμένοι! ΠΟΛΥ ΩΡΑΙΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΚΑΙ ΘΕΜΑ! ::yes.:: ::yes.:: ::hug.:: | | kin
22-10-2008 @ 09:27 | Πιάνομαι από το τελευταίο σχόλιο, για να αρχίσω το δικό μου...
Πολιτισμός: Η αναγνώριση της πολιτείας του ανθρώπου σε εργαλείο υποστηρίξεως της υπάρξεως του δια της αναγνωρίσεως του ρόλου του στην ανάπτυξη αυτής.
Υπάρχει όμως και μιά άλλη λέξη, που ξέχασες να κοιτάξεις Θοδωρή...
"Υποταγή"
Αφαιρέσαμε από τις ταυτότητες το "Υπάκουος" κι έτσι τώρα πιά αισθανόμαστε ελεύθεροι. Το ότι έχουμε γίνει οπαδοί του "καλύτερα 40 χρόνια σκλαβιά και φυλακή, παρά μιά ώρα ελεύθερη ζωή", είναι άσχετο τελείως φυσικά...
Μη ξεχνάμε ότι ζούμε στην εποχή του "είσαι ότι δηλώσεις"
Ετσι λοιπόν σβήσαμε το "υπάκουοι" και το αντικαταστήσαμε με το "πολίτες" κι όλα μέλι γάλα...
Μόνο που το μέλι είναι γεμάτο χημικά και το γάλα από αγελάδες με μαστίτιδα που παράγουν 15 κιλά γάλα και 5 κιλά πύον | | Helene52
22-10-2008 @ 09:30 | Η Ψυχή, η Καρδιά, η Πίστη είναι που και τον κόσμο να αλλάξει μπορεί..
Σαν το φως π’ έχει μέσα της αφήσει τα σκοτάδια να φωτίσει..
::theos.:: ::theos.:: ::theos.:: | | sofianaxos
22-10-2008 @ 10:06 | ::up.:: ::up.:: ::up.:: | | justawoman
22-10-2008 @ 11:50 | Γεια σου Νεφελοβάτη, πολύ καιρό είχα να σε διαβάσω, κι έπεσα ίσα-ίσα σ' αυτό το στενάχωρο.
Ύστερα απ' όσα ανέλυσες κι ο Γιώργος επίσης, οι τελευταίες φράσεις σου μοιάζουν σαν την ανίσχυρη σανίδα που κρατιέται ο ναυαγός.
σαν κάτι κυοφορούν οι συνθήκες, αλλά δεν είμαι καθόλου βέβαιη ότι θα το προλάβουμε... είναι βλέπεις και το παντεσπάνι στη μέση κι ο ωχαδερφισμός, που μας κρατάει στο νιρβάνα της εικόνας.
Ένας μικρόκοσμος για τον καθένα. ::sad.:: | | mantinada
22-10-2008 @ 13:26 | Πόσο τραγικά αληθινά είναι όλα όσα περιγράφεις...
Και πόσο εθελότυφλοι είμαστε όλοι μας αφήνοντάς τα να συμβαίνουν...
Και, ναι, πολλοί είναι εκείνοι που θα σου πουν πόσο δίκιο έχεις όταν θα σε διαβάσουν, πολλοί εκείνοι που θα σχολιάσουν την αλήθεια των λόγων σου με λόγια μεγάλα, εκείνοι που θα χειροκροτήσουν τη δύναμη της αλήθειας σου (μαζί κι εγώ σ' αυτούς)...
Πόσοι όμως θα θυμούνται τι ένοιωσαν σαν σε διάβασαν, γλυκέ Νεφελοβάτη μου, έπειτα από λίγες μόνο στιγμές; Πόσοι θα ανοίξουν πραγματικά τα μάτια και θα κοιτάξουν την αλήθεια κατάματα; Λίγοι, ελάχιστοι, ίσως και κανείς...
Γνωρίζεις την άποψή μου επί του θέματος, ξημερώσαμε νύχτες πολλές με συζητήσεις τέτοιου είδους (όταν δε μιλούσαμε για ινδιάνους :p ). Και ένας να ξυπνήσει είναι νίκη...
Σε έναν κόσμο που ασχολία των πολλών είναι η "κοινωνική κριτική", επωνύμων και όχι μόνο, και ένας να ξυπνήσει είναι θαύμα...
Κράτα ανοιχτά τα μάτια και καυστικό το λόγο,
να είσαι καλά,
Μαρία Κ. | |  |
Πρέπει να συνδεθείς για να μπορείς να καταχωρίσεις σχόλιο
|
|
|
