| |
Κάτω εκεί στην αγορά
μες τα σοκάκια τα υγρά
ζούσε μοναχικός
ένας άνθρωπος τρελός .
Χοροπηδούσε απο χαρά
μες τα στενάκια τα μικρά
σ’ όλους χαμογελούσε....
Αφού η αγάπη είχε χαθεί
μέσα στης τρέλας τη σιωπή
όλα τα ξεπερνούσε .
Ένας μικρός βουβός σεισμός
ήταν όλος του ο εαυτός....
Στη ταπεινή του τη ψυχή
η λάβα έρεε καυτή....
μόνος του δεν μπορούσε .
Ήτανε μοναδική....
σαν ανθισμένη Κυριακή .
Περπατούσε μες το φως
κι έλαμπε ο ουρανός....
χλωμιάζανε τ’ αστέρια .
Την ονειρεύτηκε παιδί...
όταν της πόλης η σιωπή
του έπνιγε τα στήθια .
Έλαχε όμως ο τρελός
να πνιγεί μέσα στο φως...
τον κάψανε τ’ αστέρια .
Δεν ήτανε αληθινή....
μια απάτη ήταν φριχτή ,
του μάτωσε τα χέρια .
Όμως προσπάθησε πολύ...
για μια αγάπη σαν αυτή
χάλασε όλη του τη ζωή .
Βυθίστηκε στη μοναξιά
όλο γέλιο και χαρά .
Σαν ματωμένος ουρανός
ένας παράδεισος....φριχτός .
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 6
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
