| |
Βασανιζομουν γιατι δεν εστεκα μες το πληθος,
σε γκομενες σενιαρισμενες,
κι ανυπαρκτες'
Ενιωθα λειψος,
που δεν τριβομουν στα σκελια τους,
Λες και ειχα αποτυχει,
στην εξουσια της υλης!
Εφυγα μακρια,
περα απτη Γλυφαδα,στο Περαμα !
Να μην ακουω τις φωνες των αλλοτριων αλλων!
Ννα μπορω να βλεπω τα καδρα,
χωρις παραισθησεις και εμπαιγμους!
Και καπου σταματισα και σαστισα,
μεσα στη νυχτα..
Ακουσα τα στοιχεια του σκοτους,
Διαλογιστικα ..
Μες την πιο ατοφια παρακμη!
Καποια αθλια καταιγιδα,
μου χε σκοτισει την ψυχη!
"εισαι καλα?" με ρωτισε μια νεραιδα,
που στεκοταν απομερα,
εξω απο να παλιο ροκ cafe.
Εισαι καλα?Με ξαναρωτησε?
-Ναι..απαντησα πνιγμενος.
"Σιγουρα?" μου ειπε?
-"Ενταξει ειμαι" γεγγλισα,
και καταπια το δηλητηριο.
Υστερ'ακολουθησα,
τ 'ελεος της πολιτικης μου!
Της παντελης αναρχιας m!
Της ελλειψης ανθρωπιας!..
"Βαλε στο παλικαρι να καφε"
Ειπε ο νεκρος παππους,
στη νεκρη γιαγια.
|
 | | | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | | Σχόλια: 0
Στα αγαπημένα: 0
| | | | | | | |
|
